မူလစာမ်က္ႏွာ

Thursday, March 8, 2012

ဓမၼစၾကာ ရြတ္ဆိုပူေဇာ္ရန္ အစီအစဥ္

ဓမၼစၾကာ နိဒါန္းအမွာစာ
(ဤနိဒါန္းကို ဖတ္ျဖစ္ေအာင္ ဖတ္ပါ)
       ဤဓမၼစၾကာတရားေတာ္ျမတ္သည္ဘုရားရွင္ ေဟာၾကားေတာ္မူေသာ တရားေတာ္မ်ားထဲတြင္ နံပါတ္တစ္ တရားေတာ္ျဖစ္သည္။ နံပါတ္တစ္ တရားေတာ္ကို ပူေဇာ္ၾကေသာ ပုဂၢိဳလ္မ်ားမွာ နံပါတ္တစ္အက်ိဳးတရားကို ရရွိႏိုင္မည္ျဖစ္သည္။ ထိုအေၾကာင္းႏွင့္ ပတ္သက္၍ ဓမၼစၾကာ၏ နိဒါန္းတြင္လည္း “နႏၵိတံ သဗၺေဒေ၀ဟိ၊ သဗၺသမၸတၱိသာဓကံ” - နတ္ေဒဝတာ အေပါင္းတို႔ အလြန္ျမတ္ႏိုးေၾကာင္းႏွင့္ အလံုးစံုေသာ ေကာင္းက်ိဳးကို ရရွိႏိုင္ေၾကာင္း ညႊြန္ျပထားပါသည္။
      ဤဓမၼစၾကာတရားေတာ္ ေဟာၾကားၿပီးသည့္အခိ်န္တြင္ လူသားထဲမွ ပဥၥဝဂၢီငါးဦး ကၽြတ္တမ္းဝင္၍ နတ္ျဗဟၼာေပါင္း (၁၈) ကုေဋ ရဟန္းတာ ျဖစ္ကာ၊ ေသာတာပန္၊ သကဒါဂါမ္၊ အနာဂါမ္ ျဖစ္ၾကေသာ နတ္ျဗဟၼာမ်ားမွာ ေရတြက္၍ပင္ မကုန္ႏိုင္ေၾကာင္း က်မ္းစာမ်ားတြင္ ျပဆိုထားသည္။
      ဤတရားေတာ္ျမတ္သည္ သစၥာေလးပါးကို မူလထားၿပီး သစၥဉာဏ္၊ ကိစၥဉာဏ္၊ ကတဉာဏ္ ဟူေသာ ဉာဏ္သံုးပါးကို မူလီသြတ္၍ သံုးေက်ာ့ သံုးျပန္ ဆယ့္ႏွစ္ပါးေသာ အျခင္းအရာျဖင့္ အလံုးစံု ျပည့္စံုေကာင္းမြန္စြာ ပထမဆံုး ေဟာၾကားခဲ့သည့္ တရားေတာ္ျဖစ္သည့္ အေလ်ာက္ အႏွိိုင္းမဲ့ တန္ခုိးအရွိန္အဝါတို႔ျဖင့္ ျပည့္စံုပါသည္။
ဤတရားေတာ္ျမတ္ကို လြန္ခဲ့ေသာ ႏွစ္ေပါင္း (၂၅၀၀) ေက်ာ္က ဗာရဏသီျပည္သူတို႔၏ ဣသိပတန မိဂဒါဝုန္ ေတာအုပ္တြင္ ဘုရားရွင္ ကိုယ္ေတာ္တိုင္ ေဟာၾကားလည္ပတ္ ေစခဲ့သည့္အခ်ိန္မွွစ၍ လူ နတ္ ျဗဟၼာ သတၱဝါတို႔၏ ႏွုတ္ဖ်ားတြင္ ယေန႔တိုင္ေအာင္ လည္ပတ္ေနလ်က္ရွိသည္။ ထုိကဲ့သို႔ လည္ပတ္ေနျခင္းကို ရပ္ဆိုင္းသြားေအာင္ ဘယ္လူ၊ ဘယ္နတ္၊ ဘယ္ျဗဟၼာ တို႔ကမွ မတတ္ႏိုင္ပါ။
      ဤဓမၼစၾကာတရားကို ေဟာၾကားၿပီးဆံုးသြားသည္ႏွင့္ တၿပိဳင္နက္ စၾကာဝဠာ ေလာကဓာတ္ တိိုက္တစ္ေသာင္းသည္ ေအာက္သို႔ နိမ့္လ်က္ နိမ့္လ်က္ တသိမ့္သိမ့္ျဖင့္ တုန္လႈပ္ခဲ့ရသည္၊ အထက္သို႔ တက္၍ တက္၍ တသြက္သြက္ျဖင့္ တုန္လႈပ္ခဲ့ရသည္၊ ေအးယဥ္လႊဲသကဲ့သို႔ ႏႊဲကာ ႏႊဲကာျဖင့္ တုန္လႈပ္ခဲ့ရသည္။ စၾကာဝဠာအေေပါင္း တိိုက္တစ္ေသာင္းတြင္ အံဩဘြယ္ရာ ေကာင္းေလာက္ေအာင္  အဆန္းတၾကယ္ အလြန္ႀကီးမားေသာ အလင္းေရာင္ႀကီး ျဖစ္ေပၚခဲ့ရသည္။ ထိုအလင္းေရာင္ႀကီးေၾကာင့္ နတ္ျဗဟၼာတို႔၏ အေရာင္အဝါသည္ ေပ်ာက္ကြယ္လုမတတ္ ျဖစ္ခဲ့ရသည္။
      ထို႔ေၾကာင့္ ကံေကာင္း ေထာက္မ၍ ဤသာသနာေတာ္ႀကီးႏွင့္ ေတြ႕ႀကံဳလာၾကေသာ သင္တို႔၊ ကၽြႏ္ွပ္တို႔သည္ ထူးျမတ္ေကာင္းမြန္သည့္ “ဤဓမၼစၾကာတရားေတာ္ျမတ္” ကို အၿမဲမျပတ္ ရြတ္ပြါးပူေဇာ္ သြားၾကပါစို႔။

ေမတၱာျဖင့္


Friday, February 10, 2012

ေပ်ာ္ရႊင္ေစေသာ အခ်စ္

အလုပ္မ်ားတဲ့ မနက္ခင္းတစ္ခု (၈)နာရီခဲြအခ်ိန္ေလာက္မွာ အသက္(၈ဝ)ေက်ာ္ အဘိုးအိုတစ္ဦး ေဆးရံုကို အေလာတႀကီး ေရာက္လာခဲ့တယ္။
အဘိုးအိုဟာ ခ်ဳပ္ရိုးျဖည္ဖို႔ ေရာက္လာတာျဖစ္တယ္။ ဆရာဝန္ခဲြခန္းဝင္ေနလို႔ အဘိုးအိုဟာ ဆရာဝန္ကို ထိုင္ေစာင့္ရင္း နာရီတၾကည့္ၾကည့္ ျဖစ္ေနခဲ့တယ္။
အဘိုးအိုအလ်င္စလို ျဖစ္ေနတာကိုၾကည့္ၿပီး ကၽြန္မလည္း အလုပ္သိပ္မမ်ားတာနဲ႔ အဘိုးအိုကိုခ်ဳပ္ရိုးျဖည္ေပးဖို႔ ေခၚလိုက္တယ္။
အနာေပၚက ပတ္တီးကို တစ္ထပ္ခ်င္းျဖည္ခ်ေနခ်ိန္ အဘိုးအိုကို ကၽြန္မ ေမးလိုက္မိတယ္။

"အဘုိး... အဘိုးၾကည့္ရတာ အလ်င္လိုေနတယ္။ ဘာျဖစ္လို႔လဲ?"

"ဟုတ္တယ္ သမီး... ၉နာရီမွာ အဘိုးလူတစ္ေယာက္နဲ႔ ခ်ိန္းထားလို႔ပါ"

အလုပ္လုပ္စရာမလိုတဲ့ အသက္(၈ဝ)ေက်ာ္ အဘိုးအိုတစ္ဦးဟာ ဘာအတြက္နဲ႔ အလ်င္လိုေနသလဲလို႔
ကၽြန္မ သိလိုစိတ္နဲ႔ေမးေတာ့ အဘိုးအိုက "ဟုတ္တယ္....မနက္(၉)နာရီမွာ လူအိုရံုအေရာက္သြားၿပီး အဘြားအိုနဲ႔ မနက္စာအတူစားမလို႔ပါ"

ဘုရင္ၾကီးနဲသမီးေတာ္


တခါတုန္းက ဘုရင္ၾကီးတစ္ပါးရွိသတဲ့

Kind and the Princess (Story)


ဘုရင္ၾကီးမွာ ေခ်ာေမာလွပတဲ့ သမီးေတာ္ေလး တစ္ပါးရွိတယ္...

Kind and the Princess (Story)

Kind and the Princess (Story)
 
ဒါေပမယ့္ ျပႆနာက

Kind and the Princess (Story)


င္းသမီးေလး ဘာပဲထိထိ ထိသမွ်အရာတိုင္းက အရည္ေပ်ာ္သြားတယ္

သတၱဳပဲျဖစ္ျဖစ္ သစ္သားပဲျဖစ္ျဖစ္ ပလတ္စတစ္ပဲျဖစ္ျဖစ္ မင္းသမီးေလး လက္နဲ့ထိလိုက္တာနဲ႔

အရည္ေပ်ာ္သြားေတာ့တာပဲ...

အဲဒါေၾကာင့္ သူမကို ဘယ္သူမွ လက္မထပ္ရဲ ၾကေတာ့ဘူး.. ေယာက်္ားအားလံုးက ေၾကာက္ေနၾကျပီေလ..

ဘုရင္ၾကီးကလဲ စိတ္ပ်က္တာေပါ့..

သူ႔သမီးေတာ္ေလးအတြက္ ဘာလုပ္ေပးရမလဲ...

စုန္းဆရာၾကီးေတြ ေမွာ္ဆရာၾကီးေတြနဲ႔ တုိင္ပင္တယ္...

ေမွာ္ဆရာၾကီးတစ္ေယာက္က ဘုရင္ၾကီးကိုေျပာတယ္...

“မွန္လွပါ.. ဘုရာ့သမီးေတာ္ ထိလိုက္တဲ့ အရာတစ္ခုဟာ လက္ထဲမွာ အရည္ေပ်ာ္မသြားခဲ့ဘူးဆိုရင္

သမီးေတာ္ေလးေရာဂါ ေပ်ာက္ကင္းပါလိမ့္မယ္ဘုရား....”


Kind and the Princess (Story)Kind and the Princess (Story)
ဘုရင္ၾကီးလဲ အလြန္၀မ္းေျမာက္ေတာ္မူခဲ့တယ္...

ေနာက္တစ္ေန႔ ဘုရင္ၾကီးက ျပိဳင္ပဲြတစ္ခု က်င္းပခဲ့တယ္

သမီးေတာ္လက္နဲ႔ ထိလို႔ အရည္မေပ်ာ္တဲ့ အရာကို ယူေဆာင္လာႏိုင္ေသာ အဘယ္ေယာက္်ားမဆို

သမီးေတာ္နဲ႔ လက္ဆက္ျပီး ဘုရင္ပိုင္ဆိုင္သမွ် စည္းစိမ္အားလံုးႏွင့္တကြ ထီးေမြ နန္းေမြ ပါ ေပးမယ္ဆိုျပီး

ေၾကျငာလိုက္တယ္...

မင္းသားငယ္ေလးသံုးပါးဟာ ဘုရင္ၾကီးရဲ႔ စိန္ေခၚမႈကို လက္ခံခဲ့တယ္...

ပထမ မင္းသားေလးက အလြန္တရာမာေက်ာတဲ့ တိုက္ေတနီယမ္ အလိြဳင္း ကို ယူေဆာင္လာခဲ့တယ္...

ဒါေပမယ့္ အခ်ည္းႏွီးပါပဲ...

မင္းသမီးေလးထိလိုက္တာနဲ႔ အရည္ေပ်ာ္သြားခဲ့တယ္...

မင္းသားေလးလည္း ၀မ္းနည္းစြာနဲ႔ ထြက္ခြာလာခဲ့တယ္...


Kind and the Princess (Story)
ဒုတိယ မင္းသားေလးကေတာ့ ၾကီးမားလွတဲ့ စိန္ၾကီးကို ယူေဆာင္လာခဲ့တယ္..

စိန္ဆိုတာ ကမၻာေပၚမွာ အမာေက်ာဆံုး အရာ၀တၳဳဆိုေတာ့ အရည္မေပ်ာ္ေလာက္ဘူးလို႔ ေသခ်ာေပါက္ ေတြးထားတာကိုး..

ဒါေပမယ့္ သူလဲ အခ်ည္းႏွီးပါပဲ...

မင္းသားေလးလည္း စိတ္ပ်က္လက္ပ်က္နဲ႔ ျပန္လာခဲ့ရတယ္...

တတိယ မင္းသားေလးအလွည့္ေရာက္ေတာ့ မင္းသားေလးက..

“ အရွင့္သမီးေတာ္.. ကၽြန္ေတာ္မ်ိဳး အိတ္ထဲ လက္ထည့္ျပီး အထဲမွာ ဘာရွိမလဲ ခံစားၾကည့္ပါ”

မင္းသမီးေလးလည္း တတိယ မင္းသားေလးေျပာတဲ့အတိုင္း လုပ္ခဲ့တယ္..

မာေက်ာတဲ့အရာ အရာတစ္ခုကို သူမ ခံစားမိတယ္.. လက္ထဲဆုပ္ကိုင္ၾကည့္လိုက္ေတာ့..

အဲဒါက အရည္ေပ်ာ္မသြားခဲ့ဘူး....

Thursday, February 9, 2012

က်င့္ဖြယ္တရား(၄) ပါး

ရွင္ေတာ္ျမတ္ဘုရားေဟာၾကားေတာ္မူခဲ့သည့္ နိကာယ္ငါးရပ္ ပီဋကတ္သံုးပံုကို အက်ဥ္းခ်ဳပ္လိုက္ေသာ္ က်င့္ဖြယ္ရာတရားေလးပါး နိဓိက႑သုတၱန္လာ ဒါန၊ သီလ၊ သမထ၊ ၀ိပႆနာဟူေသာ ကုသိုလ္တရားေလးပါးကို ရပါသည္။

မွန္ပါသည္၊ ရွင္ေတာ္ျမတ္ဘုရားသည္ နိကာယ္ငါးရပ္ ပီဋကတ္သံုးပံု၌ ယင္းေလးမ်ိဳးတို႕၏ အေၾကာင္းကို အနည္းနည္း အဖံုဖံု အက်ဥ္းတစ္မ်ိဳး အက်ယ္တဖံု စံုလင္စြာ တန္ဆာဆင္၍ ေဟာၾကားခဲ့ပါသည္။


အမ်ားမွ အနည္းသို႕
 

ယင္း ကုသိုလ္ (၄)မ်ိဳးတို႕တြင္ ဒါနကုသိုလ္သည္ ျပဳဖို႕ရာ အလြယ္ကူ ဆံုးျဖစ္ပါသည္။

မွန္ပါသည္၊ ဒါနကုသိုလ္ကို ကေလးအငယ္ လူမမယ္မ်ားမွစ၍ ျပဳၾကပါသည္။ ျပဳတက္ၾကပါသည္။
အရြယ္ အလယ္အလတ္ႏွင့္ ၾကီးသူမ်ားအဖို႕မူ အဘယ္ဆိုဖြယ္ရာ ရိွပါအံ့နည္း။ ျပဳတက္ၾကသည္ခ်ည္းျဖစ္ပါသည္။ ျပဳၾကသည္ခ်ည္း ျဖစ္ပါသည္။
ဒါနကုသိုလ္မွ တစ္ဆင့္တက္၍ သီလကုသို္လ္ေအာက္ အေတာ္မ်ားမ်ားနည္းပါးသြားပါသည္။
သမထကုသိုလ္မွ တစ္ဆင့္တက္၍ ၀ိပႆနာကုသိုလ္ကို ပြားမ်ားသူ ဦးေရကား သမထကုသိုလ္ေအာက္ အေတာ္မ်ားမ်ား နည္းပါသြားျပန္သည္။

ျမင့္ေလ နည္းေလ


ေလာကဥပမာႏွင့္ ေျပာရေသာမူလတန္းအဆင့္ ေက်ာင္းသူေက်ာင္းသားဦးေရသည္ မ်ားပါသည္။

ထို႕ေနာက္ အလယ္တန္းအဆင့္ ေက်ာင္းသူေက်ာင္းသား ဦးေရကား နည္းပါးသြားပါသည္။
ထို႕ေနာက္ အထက္တန္းအဆင့္အထိ ေက်ာင္းသူေက်ာင္းသား ဦးေရကား နည္းပါးသြားပါသည္။
ထို႕ေနာက္ တကၠသိုလ္ ေကာလိပ္ အဆင့္ျဖစ္ေသာ ေက်ာင္းသူေက်ာင္းသား ဦးေရကား နည္းပါးသြားပါသည္။

ယင္းကို ေထာက္ေသာ္ မ်ားတဲ့ေနရာတြင္ အရည္အခ်င္းညံ့ဖ်င္းသူ ဦးေရမ်ားျခင္းကိုေတြ႕ရ၍ အဆင့္အဆင့္ နည္းသြားသည့္အေလ်ာက္ အရည္အခ်င္းလည္း ျမင့္လာတာကိုေတြ႕ရပါသည္။


တကၠသိုလ္အဆင့္ ေကာလိပ္အဆင့္ ေရာက္လာသူသည္ ေအာက္အဆင့္မ်ားကို ေက်ာ္ခဲ့ျပီျဖစ္၍ အရည္အခ်င္းျပည့္ျပီး ေအာက္အဆင့္မ်ားကို မူစရာ ရႈစရာ မလိုေတာ့သလို ကုသိုလ္ (၄) မ်ိဳးတို႕တြင္ ၀ိပႆနာကုသိုလ္အဆင့္အထိ ေရာက္ျပီးသူသည္

ေအာက္ဆင့္ျဖစ္ေသာ ဒါန၊ သီလ၊ သမထမႈတို႕ကို မမႈေတာ့ပါ၊ အလြယ္သာ ျပဳႏုိင္ပါသည္။

ေပ်ာ္ရႊင္စြာၿပဳံးေနတဲ့ ပန္းသီးပင္ႀကီး

တစ္ခါတုန္းက ဥယ်ာဥ္ထဲမွာ ပန္းသီးပင္ႀကီးတစ္ပင္ရွိခဲ့ဖူးတယ္ ။
ေကာင္ေလးတစ္ေယာက္ဟာလည္း အဲဒီဥယ်ာဥ္ထဲက ပန္းသီးပင္ႀကီးနားမွာ လာေရာက္ေဆာ့ကစားေလ့ရွိတယ္ ။

ေန႔တုိင္းဆုိသလုိ .. အခ်ဳိဆုံးအရင့္မွည့္ဆုံးပန္းသီးေတြကုိခူးဆြတ္ၿပီး ၊
အပင္ရိပ္ေအာက္မွာ ေအးေအးေဆးေဆးထုိင္စားရတာကုိ ေကာင္ေလးက အရမ္းႏွစ္သက္ခဲ့တယ္။

ပန္းသီးပင္ႀကီးကုိ ေကာင္ေလးခ်စ္ခင္ျမတ္ႏုိးသလိုပဲ ...
ပန္းသီးပင္ႀကီးကလည္း ေကာင္ေလးကုိ ခ်စ္ခင္ျမတ္ႏုိးခဲ့တယ္ ။

ဒီလိုနဲ႔ .... အခ်ိန္ေတြခပ္ျမန္ျမန္ကုန္သြားတယ္ ။
ေကာင္ေလးအရြယ္ေရာက္လာခဲ့ၿပီ ။
အရင္လုိ ... ပန္းသီးပင္ႀကီးဆီကုိ ေန႔တုိင္းမလာျဖစ္ႏုိင္ေတာ့ဘူး ။

တစ္ေန႔မွာေတာ့... ... ပန္းသီးပင္အရိပ္ေအာက္ကို ေကာင္ေလးေရာက္လာၿပီး
ေၾကကြဲတဲ့မ်က္၀န္းေတြနဲ႔ အေ၀းကုိ ေငးေမွ်ာ္ေနတယ္ ။

“ ငါနဲ႔ကစားၾကမယ္ေလ .... ” ပန္းသီးပင္ႀကီးက ေကာင္ေလးကုိဖိတ္ေခၚတယ္ ။
“ ကစားခ်င္စိတ္လည္း မရွိပါဘူးဗ်ာ။ အပင္ေတြနဲ႔ကစားရေအာင္ က်ေနာ္က ကေလးမွမဟုတ္ေတာ့တာ။  ”
“ က်ေနာ္ အရုပ္ေတြနဲ႔ပဲေဆာ့ခ်င္တာ ..... ။ 
  ဒါေပမဲ့ အရုပ္၀ယ္ဖုိ႔က .. ပုိက္ဆံလုိ္တယ္ေလ ။”

“ စိတ္မေကာင္းပါဘူးကြယ္ ။ ငါ့မွာ ပိုက္ဆံေတာ့မရွိဘူး ။
  ဒါေပမဲ့ ငါ့ဆီကအသီးေတြခူးၿပီး ေစ်းထဲမွာသြားေရာင္းရင္ မင္းပုိက္ဆံရမွာေပါ့ ။ "

ေကာင္ေလးအရမ္းစိတ္လႈပ္ရွားသြားတယ္ ။ သိပ္စဥ္းစားမေနေတာ့ပါဘူး ။အပင္ေပၚ လ်င္လ်င္ျမန္ျမန္တက္ၿပီး
ရွိသမွ်အသီးေတြခူးဆြတ္လို႔....ခပ္ျမန္ျမန္ပဲ ေပ်ာ္ရႊင္စြာထြက္ခြာသြားတယ္ ။

အသီးေတြကုန္စင္ေအာင္ ခူးၿပီးကတည္းက ေကာင္ေလးလည္း ကာလအတန္ၾကာေပ်ာက္ကြယ္သြားခဲ့တယ္ ။

ပန္းသီးပင္ႀကီးလည္း အေဖာ္မဲ့ေန႔ရက္ေတြကုိ ခါးခါးသီးသီးျဖတ္သန္းရတယ္ ။

တစ္ေန႔ ... ဟုိးအေ၀းဆီက တေရြ႕ေရြ႕နဲ႔လာေနတဲ့ေကာင္ေလးကို ေတြ႕လိုက္ရေတာ့
ပန္းသီးပင္ႀကီး အရမ္းေပ်ာ္ရႊင္သြားတယ္ ။

“ ငါနဲ႔ကစားမလုိ႔လား ? ” ခပ္တုိးတုိေမးတယ္ ။
ေကာင္ေလးက ျပန္ေျဖတယ္ ။ “ ကစားဖုိ႔ အခ်ိန္မရွိပါဘူးဗ်ာ .. ။ 
အခုဆုိ က်ေနာ့္ကုိယ္ပုိင္မိသားစုအတြက္ အလုပ္လုပ္ေနရၿပီ ။
ဒီႏွစ္မုိးရာသီမွာ က်ေနာ့္ဇနီးနဲ႔သားသမီးေတြေနဖုိ႔အတြက္ အိမ္တစ္လုံးလုိ္တယ္ေလ ။
ခင္ဗ်ားက်ေနာ့္ကို ကူညီႏုိင္ဦးမလားဗ်ာ ”

“ စိတ္မေကာင္းပါဘူး ကေလးရယ္ ၊ ငါ့မွာအိမ္မွမရွိတာ ... ။
ဒါေပမဲ့ မင္းအတြက္တကယ္လုိအပ္ရင္ေတာ့ .. ငါ့အကိုင္းအခက္အလက္ေတြကိုခုတ္သြားေလ ။
မင္းတုိ႔တစ္မိသားစု ေနစရာအိမ္ေလာက္ေတာ့ ေဆာက္လုိ႔ရမွာေပါ့ ။ ”

ထုံးစံအတုိင္းပဲေပါ့ ...... ။
ေကာင္ေလးက သစ္ပင္မွာရွိသမွ်အကိုင္းအခက္ေတြအားလုံးခုတ္ယူၿပီး ေပ်ာ္ရႊင္စြာထြက္ခြာသြားျပန္တယ္ ။
ေကာင္ေလးေပ်ာ္တာကုိ ျမင္ရေတာ့ သစ္ပင္ႀကီးလည္း စိတ္ခ်မ္းသာမိတယ္ ။
ဒါေပမဲ့ .... အဲဒီအခ်ိန္ကစလို႔..ကာလအတန္ၾကာေအာင္ ေကာင္ေလး ထပ္မံေပ်ာက္ကြယ္ သြားျပန္ေတာ့တယ္ ။

တစ္ခါတစ္ခါ ေလေတြတုိက္တယ္ ။ တစ္ခါတစ္ခါ မုိးက သည္းသည္းမည္းမည္းရြာတယ္ ။
ရာသီဥတုဒဏ္ေတြၾကားမွာ သစ္ပင္ႀကီးကေတာ့ အထီးက်န္စြာပဲေန႔ရက္ေတြကုိဆက္လက္ျဖတ္သန္းတယ္။
ေႏြရာသီတစ္ရက္ အိပ္ရာအႏုိးမွာ ... သူ႔ပင္စည္ေအာက္ ေကာင္ေလးျပန္ေရာက္ေနတာျမင္ရေတာ့
သစ္ပင္ႀကီး အရမ္း၀မ္းသာသြားတယ္ ။

“ ငါနဲ႔ကစားမယ္ေလ ”
“ ကစားခ်င္စိတ္မရွိပါဘူးဗ်ာ ။
က်ေနာ္အခုဆုိ ေလာကဓံရဲ႕အရုိက္အပုတ္ေတြ ၊ ထုိးႏွက္ခ်က္ေတြေၾကာင့္ အရမ္းပင္ပန္းေနၿပီ ။
စိတ္ေရာကုိယ္ပါ အပန္းေျပႏုိင္ဖုိ႔အတြက္ ပင္လယ္ထဲကုိ ရြက္လႊင့္ၿပီးေလွ်ာက္သြားခ်င္တယ္ ။
ခင္ဗ်ား က်ေနာ့္ကုိ ေလွတစ္စင္းေလာက္ေပးႏုိင္ဦးမလားဗ်ာ ။ ”

“ ငါ့ရဲ႕ပင္စည္ကုိခုတ္ၿပီး ေလွတစ္စင္းလုပ္လုိက္ေလ ။
ဒါဆုိ ဟုိးအေ၀းႀကီးအထိ ေပ်ာ္ရႊင္စြာ ခရီးထြက္ႏုိင္မယ္လို႔ ေမွ်ာ္လင့္ပါတယ္ ။ ”

ဒီလိုနဲ႔ပဲ .. ေကာင္ေလးဟာ သစ္ပင္ႀကီးကို စတင္ခုတ္လွဲၿပီး ေလွတစ္စင္းျဖစ္ေအာင္တည္ေဆာက္ခဲ့တယ္ ။
ေနာက္ေတာ့ အဲဒီေလွနဲ႔ပဲ ပင္လယ္ျပင္ထဲကုိရြက္လႊင့္ထြက္ခြာသြားေတာ့တယ္ ။

ႏွစ္ေတြအမ်ားႀကီး...အမ်ားႀကီး ၾကာၿပီးတဲ့အခါမွာေတာ့.....
သစ္ပင္ႀကီးဆီကုိ ေကာင္ေလး တစ္ေခါက္ေရာက္လာျပန္တယ္ ။

လူသေဘာတရားႏွင့္ စကားပံုမ်ား

လူျဖစ္ကာမွ်ႏွင့္ ျမတ္နိုးစရာမဟုတ္ေသး၊ လူေကာင္းျဖစ္ရျခင္းသည္သာလွ်င္
ျမတ္နိုးစရာအစစ္ျဖစ္သည္။
(ဆိုကေရးတီးစ္)

လူတစ္ဦး၏ ပထမဆံုးဂုဏ္ပုဒ္မွာ မိမိ၏ ႏႈတ္ကို ေစာင့္စည္းမႈျဖစ္သည္။
(ကာတို)

ေန႔စဥ္ မ်က္ေမွာက္၌ ျဖစ္ပ်က္ေနေသာ ကိစၥတို႔ကို သိျခင္းသည္ လူ၏ အဓိကညာဏ္ပညာ ျဖစ္၏။
(မီလ္တန္)

ေကာင္းေသာဂုဏ္အခ်င္းအရာ မရွိပါက လူ၏ေမြးဖြားရာဇာတိ မည္မွ်ေကာင္းေစ
ကာမူ အခ်ညး္ႏွီးသာတည္း။
(ေမာ္လီေဟး)

မွ်တမႈသည္ လူလူခ်င္း ဆက္ဆံရာ၌ တိက်မွန္ကန္ေသာ တရားသူၾကီးျဖစ္ေလသည္။
(ဘာခ္)

ပိုးေကာင္သည္ အ၀တ္ကိုကိုက္၍ ဖ်က္ဆီးသကဲ့သို႔၊ မနာလို၀န္တိုမႈမည္သည္ လူတစ္ဦးကို ဖ်က္ဆီးတတ္ေပသည္။
(အရစ္ဆိုတပ္)

လူတစ္ေယက္၏ ႏႈတ္မွထြက္ေသာ စကားတို႔၌ အျပစ္ ေလးမ်ိဳး ႐ွိသည္။
မမွန္ကန္ျခင္း၊ ပံုျပင္ဆန္ျခင္း၊ ၾကမ္းတမ္းရုန္႔ရင္းျခင္း ႏွင့္ အက်ိဳးမဲ့ျခင္းတို႔ျဖစ္သည္။
(ဖရန္ကလင္း)

ဒုကၡေရာက္ေနသူကုိ သနားျခင္းသည္ လူပီသသည္။ ထိုဒုကၡမွ လြတ္ေျမာက္ ကူညီေပးသူသည္ လူအပီသဆံုးျဖစ္သည္။
(အဲလ္ဖရက္မန္း)

က်န္ရိွေနတဲ့ သက္တမ္းကို ဘယ္လိုေနမလဲ

တစ္ခါတုန္းက ဂ်ပန္ဘုန္းၾကီးတစ္ပါးဟာ နန္းေဆာင္ထဲကို ၀င္လာခဲ့ပါတယ္။
သူ၀င္လာခ်ိန္မွာ အေစာင့္ေတြက မတားဆီးလိုက္ႏိုင္ပါဘူး။
ဒီေတာ့ ဘုရင္ၾကီးဆီကို တန္းေရာက္သြားပါတယ္။ ဘုရင္ၾကီးကလည္း ဂ်ပန္ဘုန္းၾကီးကို
ေတြ ့လိုက္ရေတာ့ ခ်က္ခ်င္းပဲ ေမးလိုက္ပါတယ္။

“အရွင္ဘုရား... ဘာမ်ားအလိုရွိပါသလဲ ဘုရား”

“ငါအိပ္ဖို ့အခန္းေကာင္းေကာင္းတစ္ခု အလိုရွိတယ္”

“အို...အရွင္ဘုရား ေနရာမွားလာျပီ။ ဒါ တည္းခိုခန္းမဟုတ္ဘူး။ နန္းေတာ္ဘုရား။”

“ေနပါအံုး။ ေမးပါအံုးမယ္။ မင္းေျပာတဲ့ ဒီနန္းေတာ္မွာ မင္း အရင္ ဘယ္သူေနသြားသလဲ”

“တပည့္ေတာ္အရင္ တပည့္ေတာ္ အေဖ ေနသြားပါတယ္။ အခု တပည့္ေတာ္ အေဖ မရွိေတာ့ပါဘူး။”

“မင္းအေဖ အရင္ေကာ ဘယ္သူေနသြားသလဲ”

အရာရာဟာ မိမိစိတ္ပါပဲ ...


ကုသိုလ္ျဖစ္ေစတာလည္း မိမိစိတ္ဘဲ။

အကုသိုလ္ျဖစ္ေစတာလည္း မိမိစိတ္ပါဘဲ။

မိမိစိတ္သာလွ်င္ေလာကမွာ အေရးႀကီးဆံုးပါ။


                                                                                                         MTLP (9.2.2012)

Saturday, January 14, 2012

ဘ၀ရွည္သန္နည္းမ်ား


သင့္အား ထိခိုက္နာက်င္ေစသူကို ေက်းဇူးတင္ပါ။
သူ႔ေၾကာင့္ သင့္စိတ္ဓာတ္ ပိုႀကံ့ခိုင္ခဲ့လို႔ပါပဲဲ။

သင့္အား ခလုတ္တိုက္လဲက်ေစသူကို ေက်းဇူးတင္ပါ။
သူ႔ေၾကာင့္ သင့္ေျခႏွစ္ဖက္ ပိုသန္မာခဲ့လို႔ပါပဲ။

သင့္အား လိမ္ညာခဲ့သူကို ေက်းဇူးတင္ပါ။
သူ႔ေၾကာင့္ သင္အသိဉာဏ္ ပိုတိုးခဲ့လို႔ပါပဲ။

သင့္အား အထင္အျမင္ေသးသူကို ေက်းဇူးတင္ပါ။
သူ႔ေၾကာင့္ သင့္ကိုယ္သင္ေလးစားရမွန္း သိခဲ့လို႔ပါပဲ။

သင့္အား စြန္႔လြတ္ခဲ့သူကို ေက်းဇူးတင္ပါ။
သူ႔ေၾကာင့္ သင့္ကိုယ္သင္ အားကိုးတတ္ခဲ့လို႔ပါပဲ။

(၁) ဘဝကိုေျပာင္းလဲခ်င္ရင္ ပထမဦးဆံုးေျပာင္းလဲရမွာက ကၽြန္ေတာ္တို႔ရဲ႕ စိတ္ေနစိတ္ထားကို ျဖစ္တယ္။ စိတ္ေနစိတ္ထားေျဖာင့္မွန္ရင္ ဒီေလာကႀကီးက ေနေရာင္ေတြနဲ႔ လင္းလက္မွာျဖစ္တယ္။

လူလူခ်င္းၾကားမွာ ထူးျခားတဲ့ျခားနားခ်က္ေတြက သိပ္မရွိၾကဘူး။ တကယ္ျခားနားတယ္ဆိုလို႔ စိတ္ေနစိတ္ထားပဲ ရွိတယ္။

"ဘဝကို သင္ေမာင္းႏွင္မလား? ဘဝေမာင္းႏွင္တာကို သင္ခံမလား? သင့္ရဲ႕စိတ္ေနစိတ္ထားက ေမာင္းႏွင္သူရဲ႕ေနရာမွာ ဘယ္သူရွိမယ္ဆိုတာကို ဆံုးျဖတ္ေပးလိမ့္မယ္"တဲ့။

စိတ္ညစ္စရာ၊ စိတ္ဓာတ္က်စရာအျဖစ္နဲ႔ ႀကံဳတဲ့အခါ လူတခ်ဳိ႕က ကိုယ့္ရည္မွန္းခ်က္၊ ကိုယ့္စိတ္ကူးအိပ္မက္ကို လက္လြတ္ၿပီး ကိုယ္လြတ္ရုန္းၾကတယ္။ လက္ေလွ်ာ့ၾကတယ္။ လူတခ်ဳိ႕က ေခါင္းငံု႔အရႈံးမေပးဘဲ ကိုယ့္အမွားကိုခဲြျခမ္းစိတ္ျဖာၿပီး ေရွ႕ကိုရဲရဲတိုးၾကတယ္။ အခက္အခဲက အလြတ္ရုန္းၿပီး ကိုယ့္ရည္မွန္းခ်က္၊ ကိုယ့္စိတ္ကူးဦးတည္ရာကို ဆက္ေလွ်ာက္ၾကတယ္။

ကံၾကမၼာ အခက္အခဲေတြကို ကၽြန္ေတာ္တို႔ ထိန္းခ်ဳပ္မရႏိုင္ဘူး။ ဒါေပမဲ့ စိတ္ေနစိတ္ထားကို ကၽြန္ေတာ္တို႔ ထိန္းခ်ဳပ္လို႔ရႏိုင္တယ္။ တျခားလူကို ကၽြန္ေတာ္တို႔ ေျပာင္းလဲလို႔မရႏိုင္ဘူး။ ဒါေပမဲ့ ကိုယ့္ကိုယ္ကို ကၽြန္ေတာ္တို႔ ေျပာင္းလဲလို႔ရတယ္။ ျဖစ္ပ်က္ၿပီးတဲ့အရာေတြကို ကၽြန္ေတာ္တို႔ ေျပာင္းလဲလို႔ မရႏိုင္ဘူး။ ဒါေပမဲ့ စိတ္ေနစိတ္ထားကို ပံုမွန္ျဖစ္ေအာင္ ကၽြန္ေတာ္တို႔ေျပာင္းလဲလို႔ရႏိုင္တယ္။

လုပ္လိုစိတ္ရွိရင္ အခက္အခဲဆိုတာကို ေက်ာ္လႊားႏိုင္သလို လုပ္ခ်င္စိတ္ရွိရင္ လမ္းက ေပါက္စၿမဲပါ။ ေျဖာင့္မတ္မွန္ကန္တဲ့ စိတ္ေနစိတ္ထားက လူကို စိတ္လက္ခ်မ္းသာရွိေစပါတယ္။ စိတ္ေနစိတ္ထားဆိုတာ သင္ကိုယ္တိုင္ လုပ္ယူလို႔ရတဲ့အရာပါ။ မွန္ကန္တဲ့ စိတ္ေနစိတ္ထားကို သင္လိုခ်င္တိုင္း ရႏိုင္ပါတယ္။

(၂) ရွင္သန္ရပ္တည္ေနတယ္ဆိုတာ ျပႆနာ၊ အခက္အခဲေတြကို ရင္ဆိုင္ေျဖရွင္းဖို႔ပါ။ ဒါမွလည္း ဘဝက အဓိပၸာယ္ျပည့္စံုသလို ဘဝကို ေက်နပ္အားရမႈျဖစ္ေစပါတယ္။ အခက္အခဲကို ေရွာင္လဲြတာ ေရွာင္ပုန္းတာဟာ နည္းတစ္ခုမဟုတ္ပါဘူး။ တည့္တည့္ရင္ဆိုင္တာဟာ အခက္အခဲကို ေျဖရွင္းတဲ့ အေကာင္းဆံုးနည္းျဖစ္တယ္။

လူ႔ဘဝလမ္းက အၿမဲတေစ သာယာေျဖာင့္ျဖဴးေနမွာ မဟုတ္ဘူး။ ေခ်ာေမြ႔တဲ့လမ္းရွိသလို ၾကမ္းတမ္းတဲ့ ခေရာင္းေတာလမ္းလည္းရွိတယ္။ ေအာင္ျမင္ျခင္းဆီသြားတဲ့ လမ္းေပၚက သင္ေတြ႔ႀကံဳရတဲ့ အခက္အခဲေတြက သင့္ကို ပိုေရွ႕ဆက္တိုးဖို႔ ေစ့ေဆာ္ေပးတယ္၊ လႈံ႔ေဆာ္ေပးတယ္။ တနည္းေျပာရရင္ အခက္အခဲ၊ ညႇင္းပန္းႏွိပ္စက္မႈေတြက သင့္ကိုပိုသန္မာေစတယ္၊ ႀကီးျပင္းေစတယ္။ အခက္အခဲႀကံဳခ်ိန္မွာ သင့္ရဲ႕သန္မာႀကံ့ခိုင္မႈနဲ႔ ေပ်ာ့ညံ့မႈက အႏိုင္အရႈံးကို ခဲြျခမ္းေပးပါတယ္။ ကံၾကမၼာဆိုးကို တြန္းလွန္ၿပီး ထူးျခားတဲ့ဘဝတစ္ခုကို ဖန္တီးႏိုင္ဖို႔ သင့္ယံုၾကည္မႈကလည္း အေရးပါတယ္။ သင့္ယံုၾကည္မႈက သင့္ဘဝကို ထူးျခားႏိုင္စြမ္းရွိပါတယ္။

အခက္အခဲနဲ႔ရင္ဆိုင္ရတဲ့အခါ လူအမ်ားလက္လြတ္ခ်ိန္ ေနာက္ဆံုးစကၠန္႔ထိ သင္ေတာင့္ခံႏိုင္ရင္ သင္ဟာ ေအာင္ႏိုင္သူျဖစ္တယ္။ ေအာင္ျမင္ျခင္းဟာ မ်ားေသာအားျဖင့္ ေနာက္ဆံုးမွေရာက္လာတတ္တဲ့ အရာျဖစ္တယ္။ ဒါေၾကာင့္ ဘာပဲလုပ္လုပ္ တစ္ဝက္တစ္ပ်က္ကေန ကၽြန္ေတာ္တို႔ ရပ္မသြားသင့္ဘူး။ ေရွာင္လဲြမသြားသင့္ဘူး။ ေရွ႕ဆက္လမ္းေတြ ဘယ္ေလာက္ပဲ ခက္ခဲၾကမ္းတမ္းပါေစ ႀကံ့ႀကံ့ခံၿပီး ဆက္ေလွ်ာက္သြားသင့္တယ္။ ဒါမွ ေနာင္တစ္ခ်ိန္မွာ ငါမလုပ္လိုက္ရပါလားဆိုတဲ့ ေနာင္တေတြ မက်န္မွာျဖစ္တယ္။

ႏွစ္သက္ေပ်ာ္ဘြယ္တဲ့ဘဝဆိုတာ အခက္အခဲၾကားက တည္ေဆာက္ထားတာျဖစ္တယ္။ အခက္အခဲဆိုတာ လူတစ္ေယာက္အတြက္ ဓားေသြးေက်ာက္ျဖစ္တယ္။ အခက္အခဲေတြကို သင့္ရဲ႕သန္မာမႈ၊ သင့္ရဲ႕ယံုၾကည္မႈနဲ႔ ရင္ဆိုင္ေက်ာ္ျဖတ္ခဲ့ရင္ ေရာင္ျခည္ျဖာတဲ့ဘဝကို သင္ေတြ႔ရပါလိမ့္မယ္။

(၃) ႏိုင္ခ်င္ရင္ ရႈံးမွာကို မေၾကာက္နဲ႔။ ရႈံးတာကိုမေၾကာက္မွ ေနာက္ဆံုးမွာ ေအာင္ႏိုင္တာကိုရမယ္။ ရႈံးတာကိုေၾကာက္ေနရင္ ေနာက္ဆံုးမွာ ရႈံးတာပဲရမယ္။

လူ႔ဘဝလမ္းမွာ အႏၱရာယ္အမ်ဳိးမ်ဳိး၊ စိန္ေခၚမႈအမ်ဳိးမ်ဳိးကို ကၽြန္ေတာ္တို႔လူတိုင္း ရင္ဆိုင္ရတတ္တယ္။ ေအာင္ႏိုင္တာရွိသလို ရႈံးနိမ့္တာလည္းရွိတယ္။ ဒါေပမဲ့ လူ႔ဘဝရဲ႕ေအာင္ႏိုင္မႈဆိုတာ တခဏတြင္းမွာရတဲ့ ေအာင္ႏိုင္မႈကိုေခၚတာ မဟုတ္ဘူး။ ေနာက္ဆံုးအထိ ႀကံ့ႀကံ့ခံႏိုင္သူမွ တကယ့္ေအာင္ႏိုင္သူျဖစ္တယ္။ လူ႔ဘဝရဲ႕ေနာက္ဆံုးအခ်ိန္မေရာက္မခ်င္း ဘယ္သူႏိုင္တယ္၊ ဘယ္သူရႈံးတယ္ဆိုတာ ကၽြန္ေတာ္တို႔သတ္မွတ္လို႔ မရဘူး။ ဒါေၾကာင့္ ဘဝရဲ႕ဘယ္အခ်ဳိးအဆစ္မွာျဖစ္ျဖစ္ ကၽြန္ေတာ္တို႔ အားမေလ်ာ့သင့္ဘူး။ ေမွ်ာ္လင့္ခ်က္ေတြနဲ႔ အၿမဲျပည့္ေနသင့္တယ္။

နာက်င္မႈေၾကာင့္ သင့္ရဲ႕ေရြးခ်ယ္မႈကို လက္မလြတ္ပါနဲ႔။ တကယ့္ေအာင္ႏိုင္သူဆိုတာ တျခားလူထက္ ေပးဆပ္မႈမ်ားၿပီး တျခားလူထက္ ဆင္းရဲဒုကၡ ပိုေတြ႔ႀကံဳရတာေလးပါပဲ။ နာက်င္ေပမယ့္ ေရြးခ်ယ္မႈကို လက္မလြတ္တဲ့လူသာ ေအာင္ျမင္မႈကို ရမွာျဖစ္တယ္။

ဇာမဏီငွက္ေတြဟာ ျပင္းထန္တဲ့နာက်င္ခက္ခဲမႈေတြကို ေတြ႔ႀကံဳခံစားရၿပီးမွ လွပတဲ့ ခႏၶာနဲ႔အေမႊးအေတာင္ကို ရခဲ့တာျဖစ္တယ္။ လူတစ္ေယာက္ရဲ႕ေအာင္ျမင္မႈက မေတာ္တဆရတာမ်ဳိး မဟုတ္ဘူး။ မေရမတြက္ႏိုင္တဲ့ က်ရႈံးမႈေတြ၊ နာက်င္မႈေတြနဲ႔ ရင္ဆိုင္ႀကံဳေတြ႔ၿပီးမွ ရလာတာျဖစ္တယ္။ လူေတြက သူ႔ရဲ႕ေအာင္ျမင္မႈကိုသာ ေတြ႔တယ္။ အဲဒီေအာင္ျမင္မႈဆီေရာက္ဖို႔ သူရင္းခဲ့တဲ့ ေသြးနဲ႔ေခၽြးေတြကိုေတာ့ သူကိုယ္တိုင္ပဲသိပါတယ္။