အားလံုးထားၿပီးသြားရမယ္။ ကဲ ေကာင္းၿပီ၊ ထားသြားရမယ္ဆိုေတာ့ လူေတြရဲ႕လိုခ်င္ေလာဘဟာ
ျပည့္သြားလားဆိုေတာ့ ျပည့္မသြားဘူး။
"ဦးေနာ ေလာေကာ"
ေလာေကာ - ေလာကႀကီးဟာ၊ ဦးေနာ - အၿမဲတမ္းလိုလ်က္၊ ဟာလ်က္သာ ရိွေနပါေပေတာ့၏။
ကားတစ္စီးရိွရင္ ေနာက္တစ္စီးရိွဦးမွ၊ ေစ်း၀ယ္သြားတဲ့အခါ ဒါေလးနဲ႔ အဆင္ေျပတယ္။
ဘုရားသြား ေက်ာင္းတက္စီးဖို႔က ဒါေလးနဲ႔မွ၊ ေနာက္တစ္စီးရိွဦးမွ၊ ေနာက္တစ္စီးဆိုေတာ့ လံုေလာက္ၿပီလား၊
ေဟာ မလံုေလာက္ေသးဘူး၊ ေနာက္တစ္စီးေတာ့ရိွထားဦးမွ၊ ဒါေလးက သားအတြက္၊ ဒါေလးက သမီးအတြက္၊
ဒီျပင္ ခိုင္းတဲ့လူေတြအတြက္က တစ္စီး၊ တစ္စီးၿပီး တစ္စီး ၿပီးတယ္လို႕ကို မရိွေတာ့ဘူး။
ေနစရာ အိမ္ကေရာ ၿပီးရဲ႕လား၊ အိမ္ေလးတစ္လံုးရိွရင္ မၿပီးေသးဘူး၊ ေနာက္တစ္လံုး ရခ်င္ေသးတာ၊
ေဟာ ရန္ကုန္မွာ အိမ္တစ္လံုးဆိုရင္ ေႏြရာသီေနဖို႕ ျပင္ဦးလြင္ၿမိဳ႕မွာ အိမ္တစ္လံုး လိုဦးမွာပဲ။
ဟို သံေတာင္ဘက္မွာ အိမ္တစ္လံုး၊ လိုဦးမွာပဲ၊ ေဟာ ေလညွင္းခံဖို႔ ငပလီမွာ တစ္လံုးလိုဦးမွာပဲ၊
ဘယ္ေတာ့မွ မဆံုးဘူး။
ဒါ ရည္ရြယ္ၿပီး ျမတ္စြာဘုရားက "ေလာေကာ - ေလာကႀကီးဟာ၊
ဦးေနာ - အၿမဲတမ္းလိုလ်က္၊ ဟာလ်က္သာ ရိွေနပါေပေတာ့၏" လို႔ ေဟာတာျဖစ္တယ္။
ဘယ္သူမွ "ေအး လံုေလာက္ၿပီ၊ ငါ မရွာေတာ့ဘူးလို႔" ဆိုတာ မရိွဘူး။ ရိွေတာင္ အင္မတန္မွ ရွားတယ္။
ရမယ္ဆုိရင္ ယူဦးမွာပဲ။ အတိေတၱာ - တင္းတိမ္မႈ contentment ဆိုတာ မရိွဘူး။
ဘယ္ဟာမွ ေက်နပ္ၿပီးေရာင့္ရဲသြားတယ္လို႔ မရိွဘူး၊ အၿမဲတမ္း လိုေနဦးမွာပဲ။ သိန္းတစ္ရာရိွတဲ့ လူကလည္း
လိုေနေသးတယ္၊ မေလာက္ေသးဘူး၊ သိန္းတစ္ေထာင္ရိွမွ၊ သိန္းတစ္ေထာင္လည္း နည္းေသးတယ္၊
မေလာက္ေသးဘူး၊ ရွာဦးမွာပဲ။ ကုမၸဏီလည္း တစ္ခုဖြင့္ရင္ မရေသးဘူး၊ ေနာက္ တစ္ခု ထပ္ဖြင့္ရမယ္။
ေလယာဥ္ပ်ံေတာင္ တစ္စင္းၿပီးရင္ ႏွစ္စင္း၊ ႏွစ္စင္းၿပီးရင္ သံုးစင္း ရိွေနရဦးမွာပဲေလ။
အဲဒီလို အၿမဲတမ္း လိုေနမွာပဲ၊ ဒါ လူ႕ရဲ႕ သဘာ၀ကို ေျပာတာ။
ဘုန္းႀကီးတို႕ ငယ္ငယ္တုန္းက စစ္ကိုင္းေတာင္မွာ တရားေဟာ နာမည္ႀကီးတဲ့ ၀ိဇၨာဒယဆရာေတာ္ႀကီး
ဆိုတာရိွတယ္၊ အဲဒီ ဆရာေတာ္ႀကီး ေဟာတဲ့ထဲမွာ လူတြဟာ မတင္းတိမ္ႏိုင္ဘူး၊
အၿမဲတမ္း လိုေနတယ္ ဆိုတာနဲ႕ ပတ္သက္ၿပီး ေလာဘရဲ႕ အေတာ္မသတ္ႏိုင္ပံုကို
ဆရာေတာ္ႀကီးက ပံု၀တၳဳေလးတစ္ခုနဲ႔ ေဟာထားတာရိွတယ္။
တစ္ခါတုန္းက လက္ညိွဳးထိုးမလြဲေအာင္ ေျမေတြကို ခ်မ္းသာလွတဲ့ ေျမပိုင္ရွင္သူေဌးႀကီးတစ္ဦးက
သူ႔ရဲ႕ အလုပ္သမားတစ္ေယာက္ကို "ကဲ မင္း ငါ့ရဲ႕အလုပ္ကို ႀကိဳးႀကိဳးစားစားလုပ္တယ္၊
မင္းကို ငါပိုင္တဲ့ေျမတြ ခြဲေပးမယ္၊ မင္းႀကိဳက္သေလာက္ယူ၊ ဒီကေန မင္းေျပး၊ မင္းေတာ္ခ်င္တဲ့
ေနရာေရာက္မွရပ္" လို႔ ေျပာတယ္၊ ဟုတ္ရဲ႕လား၊
အဲဒီလူက သေဘာက်တာေပါ့၊ ေျမေတြ ဧကေပါင္းမ်ားစြာ သူ ရမွာကိုး။
သူေဌးႀကီး ေျပားထားတဲ့အတိုင္း သူလိုခ်င္တဲ့ေျမရဖို႔ ေျပးလိုက္တာ၊ ေျပးရင္း သူေနာက္ျပန္လွည့္ၾကည့္တယ္၊
နည္းေသးတယ္ထင္လို႔ ထပ္ေျပး၊ လွည့္ၾကည့္လိုက္ နည္းေသးတယ္ဆိုၿပီး ေျပးလိုက္၊ ထပ္ေျပးရင္း ေျပးရင္းနဲ႕
ေနာက္ဆံုးမွာ အေမာဆို႔ၿပီး လဲက်သြားတယ္။ လဲက်သြားၿပီးေတာ့ အဲဒီနားမွာပဲ ေသဆံုးသြားပါေလေရာ။
သူေဌးႀကီး စိတ္မေကာင္းစြာ ေခါင္းေလးတညိတ္ညိတ္နဲ႔ ဘာေျပာတုန္းဆိုေတာ့
"ငါကေတာ့ မင္းလိုခ်င္သေလာက္ ေပးမလို႔ပါပဲ။ မင္းကေတာ့ ၆ - ေပေလာက္နဲ႔ပဲ တန္တာကိုး" ဆုိၿပီးေတာ့
၆ - ေပတြင္းေလး တူးၿပီးေတာ့ ျမွဳပ္လိုက္သတဲ့။
အဲသလို လူ႕ေလာဘဟာ ဘယ္ေလာက္ပဲရိွရိွ ေနာက္ဆံုးေတာ့ ၆ - ေပတြင္းထဲပဲ သြားမွာမဟုတ္လား။
ေျမႀကီးထဲျမဳပ္ရင္ေပါ့ေလ၊ အခုေခတ္ေတာ့ မီးသၿဂႋဳဟ္စက္ထဲ ထည့္လိုက္တာမ်ိဳး ျဖစ္ေနျပီေပါ့ေနာ္။
ေျပာမယ္ဆုိရင္ေတာ့ ေသတၱာရွည္ႀကီးထဲ ၀င္သြားရတာေပါ့။
တကယ္စဥ္းစားၾကည့္ရင္ ခုေခတ္မွာ ေနေတာ့လည္းပဲ ေသတၱာအိမ္ႀကီးေတြထဲမွာ ေနၾကတာ။
အိမ္ေပၚက ဆင္းေတာ့လည္း ေသတၱာႀကီးနဲပဲ ဆင္းသြားတာ၊
ဟိုေရာက္ေတာ့လည္း ေသတၱာႀကီးထဲမွာ အိပ္ၿပီးေတာ့ ေသတၱာႀကီးနဲ႔ပဲ မီးေလာင္ခံရတာပဲေလ၊
ေၾသာ္ ဘ၀ဆိုတာ ဒီလိုပါပဲ။
လူေတြမွာ ဆႏၵျပည့္တယ္ဆိုတာ မရိွဘူးတဲ့။ ဒါေၾကာင့္ ျမတ္စြာဘုရားရွင္ကိုယ္ေတာ္ျမတ္ႀကီးက-
"ေလာေကာ - ေလာကႀကီးဟာ၊ ဦးေနာ - အၿမဲတမ္းလိုလ်က္၊ ဟာလ်က္သာ ရိွေနပါေပေတာ့၏၊
အတိေတၱာ - မည္သည့္အခါမွ ေက်နပ္ျခင္း ေရာင့္ရဲတင္းတိမ္ျခင္း မရိွပါဘဲ၊
တဏွာ ေဒါေသာ - တဏွာရဲ႕ ေက်းကြ်န္သာ ျဖစ္ပါေပေတာ့၏။
ဣတိ - ဤသို႔၊ ဘဂ၀ါ - ေရႊဘုန္းေတာ္သခင္ ရွင္ေတာ္ျမတ္ဘုရားသည္၊
အေ၀ါစ - ေကာင္းစြာမေသြေဟာၾကားေတာ္မူခဲ့ပါေပသတည္း။"
(သာဓု... သာဓု... သာဓု ပါ အရွင္ဘုရား။။။။။)
ဆရာေတာ္ ေဒါက္တာနႏၵာမာလဘိ၀ံသ ၏
"ဘ၀အသြင္ကို ဓမၼအျမင္ျဖင့္ ရႈၾကည့္ျခင္း" တရားေတာ္မွ ေကာက္ႏုတ္ထားပါသည္။
သံသရာ၀ယ္၊ ေဆြခ်င္းေက်းဇူး၊ ရွိခဲ႔ဘူး ကို၊
အထူးဆပ္ရန္၊ စိတ္အားသန္ျဖင့္၊
က်င့္ရန္မွန္စြ၊ ျမတ္ဓမၼကို၊ ေ၀ငွေပ၏၊
ဓမၼမိတ္ေဆြအေပါင္း ကုိယ္၏က်န္းမာျခင္း စိတ္၏ခ်မ္းသာျခင္းမ်ားစြာျဖင့္ ျပည့္စံုႏိုင္ပါေစရွင္..
မိုးတိမ္လြင္ျပင္(Pakokku)
3.10.2013
No comments:
Post a Comment