ဆရာေတာ္ၾကီးမ်ား၏ ဆံုးမစာမ်ားႏွင့္ ဓမၼစာစုပံုမ်ား

ကုသိုလ္ပူေႏြးေနပါေစ (ဆရာေတာ္ အရွင္ဆႏၵာဓိက)

ကုသိုလ္ပူေႏြးေနပါေစဆိုတာက ကုသိုလ္ေတြ ေအးစက္မေနပါနဲ႔တဲ..။
ကုသုိလ္ေအးစက္ေနတယ္ဆိုတာက ကုသိုလ္တစ္ခုနဲ႔တစ္ခုၾကားမွာ အခ်ိန္ကာလေတြ
အၾကာၾကီးျခားေနတဲ့အတြက္ေၾကာင့္ ကုသိုလ္ေတြေအးစက္ေနပါတယ္..။
ျပဳျပီးသားကုသုိလ္ေတြလည္း ေမ့ေနတယ္..ေနာင္ျပဳမဲ့ကုသိုလ္ေတြလည္းေမ့ေနတက္ပါတယ္.
ကုသိုလ္တစ္ခုနဲ႔တစ္ခုၾကားမွာ အခ်ိန္ကာလအမ်ားၾကီးကြာေနေတာ့ ကိုယ့္ရဲ႕စိတ္အစဥ္မွာ ကုသုိလ္ဓာတ္ေတြျဖစ္မေနဘူး။
ေလာေလာဆယ္ ပူပူေႏြးေႏြးကုသိုလ္ေတြျဖစ္ေနဘူး။။ ဒါကို ကုသုိလ္ေအးစက္ေနပါတယ္လို႔ေခၚပါတယ္.။
တစ္ခ်ိဳ႕က ကုသိုလ္ေကာင္းမႈ႕ေတြမေမ့ပါဘူး၊ ကုသိုလ္ေကာငး္မႈ႕ေတြအျမဲတမ္းလုပ္ေနပါတယ္..၊
မေမ့ပါဘူးဆိုေပမဲ့ တစ္ႏွစ္မွတစ္ခါကုသိုလ္လုပ္တာမ်ိဳး၊
တစ္လမွ တစ္ခါကုသိုလ္လုပ္တာမ်ိဳး၊ အခါၾကီး ရက္ၾကီးေတြမွ ကုသိုလ္လုပ္တာမ်ိဳး၊
၀ါ၀င္ ၀ါထြက္ၾကမွ ကုသိုလ္ေကာင္းမႈ႕ျပဳတာမ်ိဳး၊ ေမြးေန႔ အထိမ္းအမွတ္ေန႔ေရာက္မွ ကုသိုလ္ေကာင္းမႈ႕ျပဳတာမ်ိဳးျဖစ္ေနတယ္..။
အဲဒီေတာ့ ကုသိုလ္တစ္ခုနဲ႔တစ္ခုၾကားမွာကုသိုလ္ေတြက အခ်ိန္အၾကာၾကီးျခားေနတဲ့အတြက္ စိတ္အစဥ္မွာအျမဲတမ္းကုသုိလ္ဓာတ္ေတြျဖစ္မေနဘူး။ ကုသိုလ္ပူေႏြးတယ္ဆိုတာက ေရွ႕နဲ႕ေနာက္ကုသိုလ္ေတြဆက္စပ္ေနတာကိုေျပာတာ
မေန႔ကလည္း ကုသိုလ္နဲ၊႔ ဒီေန႔လည္းကုသုိလ္နဲ၊႔ မနက္ျဖန္လည္းကုသိုလ္နဲ႔။
အရင္တစ္ပတ္လည္းကုသိုလ္နဲ႔၊ အခုတစ္ပတ္လည္းကုသိုလ္နဲ႔၊ ေနာက္တစ္ပတ္လည္းကုသိုလ္နဲ႔။
အရင္လလည္း ကုသိုလ္နဲ႔၊ အခုလလည္း ကုသိုလ္နဲ႔၊ ေနာက္လလည္း ကုသိုလ္နဲ႔။
အတိတ္၊ ပစၥဳပါန္၊ အနာဂါတ္ မွာ ကုသိုလ္ေကာင္းမႈ႕ေတြ ေရွ႕ေနာက္မျပတ္ ဆက္စပ္ေေနတာကိုပဲ ကုသိုလ္ပူေႏြးေနတယ္လို႕ေခၚပါတယ္..။
ဒါေၾကာင့္ကုသုိလ္ဟာ တစ္ခါတစ္ရံမွာ ျပတ္ေတာင္းျပတ္ေတာင္း လုပ္ျပီး ေအးစက္ေနတာမ်ိဳးျဖစ္မေနေစရဘူး။
ေရွ႕ေနာက္ အဆက္မျပတ္ ျပဳေနတဲ့အတြက္ေၾကာင့္ ကုသိုလ္ပူေႏြးေနတာမ်ိဳးပဲျဖစ္ရမယ္..။
ကုသုိလ္ဆိုတာလည္း ျပဳ ျပီးအေဟာငး္နဲ႔ ုကုသိုလ္ပူေႏြးတာရယ္..၊
ျပဳဆဲအသစ္နဲ႔ကုသိုလ္ပူေႏြးတာရယ္၊ ျပဳျပီးအေဟာငး္နဲ႔ ုကုသိုလ္ပူေႏြးတယ္ဆိုတာက ျပဳဳ ျပီးတဲ့ကုသိုလ္ေတြနဲ႔ထပ္တလဲလဲ
ေအာင္းေမ့သတိရေနတာျဖစ္တယ္.။ ျပဳဆဲအသစ္နဲ႔ကုသိုလ္ပူေႏြးတယ္ဆိုတာက အခုေလာေလာဆယ္ကို
ကုသုိလ္အသစ္ေတြျပဳေနတာ ေနာင္ျပဳမဲ့ကုသိုလ္ေတြအတြက္လည္း ၾကိဳတင္ျပင္ဆင္ေနတာ အဲဒါဆိုရင္ ျပဳဆဲအသစ္နဲ႔ကုသိုလ္ပူေႏြးေနတာလို႔ေခၚတယ္၊။
ျပဳျပီးကုသိုလ္အေဟာင္းနဲ႔လည္းကုသိုလ္ပူေႏြးေနရမွာပဲ ျပဳဆဲကုသုိလ္အသစ္နဲ႔လည္း ကုသိုလ္ပူေႏြးေနရမွာပဲ။
ျပဳျပီးသားကုသိုလ္အေဟာင္းေတြကို သတိရဖို႔ဆိုရင္ မွတ္တမ္းစာအုပ္ထဲမွာ စနစ္တက်မွတ္သားထားဖို႔ေတာ့လိုတယ္။
ဘယ္ေန႔ဘယ္ရက္ကို ဘယ္သူ႔ကိုဘယ္ေလာက္လွဴလိုက္တယ္..ဘယ္ေလာက္ကုန္က်တယ္.. စသည္အားျဖင့္ေပါ့။
ကိုယ္လွဴတိုင္း လွဴတိုင္း ကိုယ္ျပဳလုပ္ထားတဲ့ကုသိုလ္ေတြကို မွတ္တမ္းစာအုပ္ထဲမွာျပဳစုထားမယ္ဆိုရင္
မၾကာမၾကာဒီစာအုပ္ေလးျပန္ျပန္ဖတ္ျပီးေတာ့ ငါ ဘယ္ေန႔ဘယ္ရက္က ဘာလွဴခဲ့တာပါ့လားလို႔ ျပန္သတိရျပီးေတာ့
အခုေလာေလာဆယ္ကိုလွဴေနရသလို၊ အခုေလာေလာဆယ္ကို ကုသုိလ္ျပဳေနရသလို ကုသိုလ္ပူေႏြးသြားတယ္။
ဒီအတိုင္းပဲ မွတ္တမ္းစာအုပ္ထဲမွာ မွတ္မထားဘူးဆိုရင္ေတာ့ ကုသိုလ္ေကာင္းမႈ႕ေတြေမ့ေနတက္တယ္.။
လွဴျပီးခါစ ႏွစ္ရက္ သံုးရက္ေတာ့မွတ္မိေနေသးတယ္။ ၾကာသြားတဲ့အခါေမ့သြားတက္တယ္..။
ဒါေၾကာင့္ ကုသိုလ္မွတ္တမ္းထဲမွာေသခ်ာမွတ္ထားတယ္ဆိုရင္ေတာ့ စာအုပ္ေလးမၾကာမၾကာျပန္ဖတ္ျပီးေတာ့ ဘယ္ေန႔ဘယ္ရက္က ဘယ္မွာ ဘာလွဴခဲ့ဘူးပါ့လားဆိုျပီး ျပန္လည္သတိရျပီး
လွဴျပီးသားကုသုိလ္ေတြ အစဥ္ထာ၀ရပူေႏြးေစပါတယ္..။
ဒါနကုသိုလ္ေလးနဲ႔လည္းကုသိုလ္ပူေႏြးေနရမယ္..။ တျခား သီလကုသိုလ္၊
ဘာ၀နာကုသိုလ္၊ ၀ိပႆနာ ကုသိုလ္ေတြနဲ႔လည္း ကုသိုလ္ပူေႏြးေနရမယ္..။
ျပဳဆဲအသစ္နဲ႔လည္းကုသိုလ္ျပဳေနရမယ္..၊ ဒီေန႔မွာလည္း ကုသိုလ္အသစ္ေတြထပ္ျပဳေနရမယ္..။
မနက္ျဖန္မွာ ကုသိုလ္အသစ္ျပဳဖို႕ရိွတယ္ဆိုရင္လည္း မနက္ျဖန္မွာဘာေလးလုပ္ရအံုးမယ္..။
ေနာက္တစ္ပတ္မွာ လွဴ စရာကုသိုလ္တစ္ခုခုစီစဥ္ ထားတယ္ဆိုရင္.. ေနာက္တစ္ေတာ့ဘယ္အလွဴ လွဴရအံုးမယ္..။
ဘာေတြလုပ္ရအံုးမယ္..။ ေနာင္အနာဂါတ္နီးနီးမွာ ျပဳလုပ္စရာကုသိုလ္ေတြရိွတယ္ဆိုရင္ေတာ့
အဲဒီကုသိုလ္ေတြ ပူေႏြးေနေအာင္ ၾကိဳတင္ျပင္ဆင္.. ၾကိဳတင္စီစဥ္ရင္းနဲ႔ပဲ ကိုယ့္စိတ္ထဲမွာ
ကုသိုလ္ဓာတ္ေတြ တစ္ဖြားဖြားျဖစ္ေနတာကိုက ကုသိုလ္ေတြပူေႏြးေနတယ္လို႔ေခၚတာပါပဲ..။
အဲဒီေတာ့ အနာဂါတ္နီးနီးနားနားမွာလည္း ျပဳစရာကုသုိလ္အသစ္ေတြ အဆင္သင့္ရိွေနရမယ္..။
ပစၥဳပၸါန္ေလာေလာဆယ္မွာလည္း ကုသိုလ္ေတြျပဳေနရမယ္ေပါ့..။
ျပီးခဲ့တဲ့ အတိတ္မွာလည္း နီးနီးကပ္ကပ္ ျပဳျပီးသား ကုသိုလ္ေကာင္းမႈ႕ေတြအဆင္သင့္ရိွေနရမယ္ေပါ့..။
ဒီေနရာမွာ ကုသုိလ္... ကုသိုလ္ဆိုတာ ဒါနကိုအဓိကထားျပီးေျပာေနတာပါ..။
ဒါေၾကာင့္မို႕ ဒါနကုသိုလ္ကအျမဲတမ္းပူေႏြးေနဖို႔လိုပါတယ္..။
လူအမ်ားစုက ေသခါနီဆိုရင္ သီလတို႔ သမထ၀ိပႆ နာတို႔န႔ဲ ေသဖို႕က သိမ့္မလြယ္ပါဘူး..။
ဒါေၾကာင့္မို႕ သီလ၊ သမထ၀ိပႆနာကုသိုလ္ေတြ ဘယ္ေလာက္ပဲလုပ္လုပ္ ဒါနကုသိုလ္ကေတာ့
လုပ္ကိုလုပ္ၾကရမွာျဖစ္တယ္။ တကယ္အေရး တကယ့္ေဘးက်ေတာ့ ဒါနကုသိုလ္က ပိုျပီးအာရံုျပဳလို႕ပိုလြယ္ပါတယ္..။
သီလအေနနဲ႔လည္း မနက္အိပ္ယာထတာနဲ႔ မ်က္ႏွာသစ္၊ သန္႔စင္ျပီးေတာ့ (၅)ပါးသီလေဆာက္တည္ပါ..။
ေဆာက္တည္ျပီးတဲ့အခ်ိန္ကစျပီး လံုျခံဳေအာင္ေစာင့္ထိန္းေပါ့။
မနက္က မ်က္ႏွာသစ္ျပီးကတည္းက ငါယူထားတဲ့ ငါးပါးသိီလအခုထိျမဲေနတယ္..၊
အခုထိလည္း မက်ိဳးမေပါက္ေသးဘူးဆိုျပီး ဆင္ျခင္ျပီးေတာ့ ကုသိုလ္ေတြျဖစ္ျပီး
သီလကုသိုလ္ေတြန႔ဲ ကုသိုလ္ပူေနြးေနတာေပါ့..။
သြားရင္း၊ လာရင္း၊ လုပ္ရင္း၊ ကိုင္ရင္း၊ စားရင္း၊ ေသာက္ရင္း၊ ေျပာရင္း၊ ဆိုရင္းနဲ႔ပဲ ဘုရားဂုဏ္ေတာ္ေလးပြားလိုက္၊
ေမတၱာေလးပို႔လိုက္ အဆင္ေျပသလိုေပါ့၊ ဂုဏ္ေတာ္ပြားဖို႔အဆင္ေျပရင္ ဂုဏ္ေတာ္ေလးပြါး၊
ေမတၱာေလးပို႔ဖို႕အဆင္ေျပတယ္ဆိုရင္ ေမတၱာေလးပို႔ေပါ့..။
နာသီး၀မွာသတိကပ္ေနရင္ ၀င္ေလ ထြက္ေလေလးကိုသတိလးနဲ႔မွတ္ျပီး ၀င္ေလ၊ ထြက္ေလေလးရႈ႔မွတ္ေပါ့၊
သြားတာ၊ လာတာ၊ စားတာ၊ ေသာက္တာ၊ လုပ္တာ၊ ကိုင္တာ၊..ကိုယ္အမူအရာေလး ဘာပဲျဖစ္ျဖစ္စိတ္အမူအရာေလး ဘာပဲျဖစ္ျဖစ္ ျဖစ္တိုင္းပ်က္တိုင္းေလးရႈ႕မွတ္ေပါ့..။
ဒါန၊ သီလ၊ ဘာ၀နာ၊ သမထ၀ိပႆနာ ကုသိုလ္ေကာင္းမႈ႔ေတြ ျပဳျပီးအေဟာင္းနဲ႔ေရာ..
ျပဳျပီးအသစ္နဲ႔ေရာ ကုသိုလ္ေတြပူေႏြးေနရမယ္..။
ကိုယ့္စိတ္ထဲမွာ ကုသိုလ္ဓာတ္ေလးေတြ အျမဲတမ္းျဖစ္ျပီးေတာ့ ကုသိုလ္ပူေႏြးေနတယ္ဆိုရင္
ေလာေလာဆယ္မွာလည္း စိတ္ေတြေအးခ်မ္းေနတယ္၊ စိတ္ေတြေပ်ာ္ရႊင္ေနတယ္..၊
စိတ္ေတြတက္ၾကြေနတယ္.၊ ေနရထုိင္ရတာ အင္မတန္ခ်မ္းသာတယ္.၊ ပီတိေတြျဖစ္ရတယ္ေပါ့၊
ကုသိုလ္ရဲ႔ သဘာ၀သတိၱကိုက စိတ္ကို ေအးခ်မ္းေစပါတယ္၊ စိတ္ကိုပီတိျဖစ္ေစတယ္၊
စိတ္ကိုႏွစ္သက္၀မ္းေျမာက္ေစတယ္.၊။
ဒီေတာ့ ကုသိုလ္ပူေႏြးေနမယ္ဆိုရင္ ေလာေလာဆယ္မွာလည္း အသက္ထင္ရွားရိွေနစဥ္မွာလည္း စိတ္ေအးခ်မ္းပါတယ္..။
ေသတယ္ဆိုတာလည္း ေနတာေလး ေပ်ာက္သြားတာကိုပဲေသတယ္လို႔ေခၚတာပါ.။
ေနတာေလး ဆက္တိုက္ဆက္တိုက္ ျဖစ္ေနတာကေန မေနရတာကိုပဲ ေသတယ္ေခၚတာဆိုေတာ့
အခ်ိန္တိုင္း အခ်ိန္တိုင္း ကုသိုလ္တစ္ခုမဟုတ္တစ္ခုနဲ႔ ပူေႏြးေနတယ္ဆိုရင္ တစ္ခုမဟုတ္တစ္ခု အာရံုျပဳရင္းနဲ႔ ျဖတ္ခနဲရယ္လို႕ ေသသြားမယ္ဆိုရင္လည္း ကုသိုလ္အာရံုနဲ႔ေသတဲ့အတြက္ ေကာငး္ရာသုဂတိကိုေသခ်ာေပါက္ေရာက္မွာပါပဲ။
အေသလွတဲ့သူေတြျဖစ္ၾကမွာပါပဲ။  ဒါေၾကာင့္ အေနလည္းလွ အေသလည္းလွ၊ အေနလည္းေအး အေသလည္းေအး၊
အေနလည္းေကာင္း အေသလည္းေကာင္း၊ အေနလည္းျမတ္ အေသလည္းျမတ္၊ အေနလည္းေပ်ာ္ အေသလည္းေပ်ာ္
ျဖစ္ခ်င္တယ္ဆိုရင္ ျပဳ ျပီးကုသိုလ္အေဟာင္းနဲ႔လည္း ကုသိုလ္ေတြပူေႏြးေနပါေစ။ ျပဳ ဆဲကုသိုလ္အသစ္နဲ႔လည္း ကုသိုလ္ေတြပူေႏြးေနပါေစ။
ကုသိုလ္ပူေႏြးေအာင္ ၾကိဳးစားအားထုတ္ႏိုင္ၾကတဲ့အတြက္ မိမိတို႔ေတာင္းတတဲ့ ေဗာဓိဥာဏ္္ႏွင့္တကြ နိဗၺာန္ခ်မ္းသာကို
လ်င္ျမန္စြာ မ်က္ေမာက္ျပဳႏိုင္ၾကပါေစလို႔ ဆုမြန္ေကာင္းေတာင္းရင္းနဲ႔ ဆရာေတာ္အရွင္ဆႏၵာဓိကရဲ႔ ကုသုိလ္ပူေႏြးပါေစဆိုတဲ့
တရားေတာ္ျဖင့္ ဓမၼဒါနျပဳအပ္ပါသည္...။

ကုသိုလ္ပူေႏြးေစရန္အတြက္... ၂၀၁၄ ခုႏွစ္အတြက္ လွဴျဖစ္ခဲ့ေသာ ကုသိုလ္မွတ္တမ္းေလးကိုလည္း ဓမၼမိတ္ေဆြမ်ား ႏွင့္သူငယ္ခ်င္းတို႔အား ဘာ၀နာကုသိုလ္ရရန္အလို႔ငွာ.. ဓမၼဒါနျပဳလိုက္ပါတယ္..။
မိမိလွဴဒါန္းထားေသာ ကုသိုလ္မွတ္တမ္းေလးကို ၾကည့္ရင္း ကုသုိလ္ပီတိျဖစ္မိပါတယ္..။

၁။ အေဆာင္ရိွဘုရားခန္းတြင္ ေန႔စဥ္ ပန္း၊ ေရခ်မ္း   လဲလွယ္ ကပ္  လွဴျခင္းတုိ႔ျဖင့္ကုသိုလ္ယူခဲ့ပါသည္..။
၂။ အဂၤါေန႔ႏွင့္ ၾကာသပေတးေန႔နံနက္တိုင္းတြင္ ပေဇၨာရံုေက်ာင္းမွ သံဃာေတာ္အရွင္သူျမတ္တို႔အား ဆြမ္းေလာင္းလွဴျခင္းတို႔ျဖင့္ ကုသုိလ္ယူခဲ့ပါသည္..။
၃။ (23.2.2014) ေန႔တြင္ မြန္ျမတ္ေသာေသြးလွဴဒါန္းျခင္းျဖင့္ ကုသိုလ္ယူခဲ့ပါသည္..။
၄။ (16.3.2014) ေန႔တြင္ ပေဇၨာရံုေက်ာင္းမွ သံဃာေတာ္မ်ားအတြက္ တရားစာအုပ္မ်ားကို သူငယ္ခ်င္းမ်ားႏွင့္ စုေပါင္း၍ လွဴဒါန္းျခင္းျဖင့္ ကုသုိလ္ယူခဲ့ပါသည္..။
၅။ ဖားေအာက္ေတာရတပ္ဦးဓမၼရိပ္သာတြင္ (26.4.2014) ေန႔မွစၿပီး ယေန႔ထိတိုင္ စေနေန႔နွင့္ တနဂၤေႏြေန႔တို႔တြင္  အခ်ိန္ပိုင္းေယာဂီအျဖစ္ တရားစခန္း၀င္၍ တရားအားထုတ္ျခင္းႏွင့္ ဘုရားပန္းမ်ားလဲလွယ္ျခင္း၊ သန္႔ရွင္းေရးမ်ားျပဳလုပ္ျခင္းတို႔ျဖင့္ ေ၀ယ်ာ၀စၥကုသိုလ္ယူခဲ့ပါသည္..။
၆။ (13.4.2014) ေန႔တြင္ ပေဇၨာရံုေက်ာင္းတြင္ျပဳလုပ္ေသာ ဆြမ္းဆန္စိမ္းေလာင္းလွဴပြဲတြင္ သူငယ္ခ်င္းမ်ားႏွင့္ စုေပါင္း၍ ဆြမ္းဆန္စိမ္းေလာင္းလွဴျခင္းတို႔ျဖင့္ ကုသိုလ္ယူခဲ့ပါသည္..။
၇။  ဖားေအာက္ေတာရတပ္ဦးဓမၼရိပ္သာတြင္ ဖြင့္လွစ္ေသာ ဗုဒၶဘာသာယဥ္ေက်းမႈ႕သင္တန္းတြင္ (11.5.2014, 18.5.2014) ေန႔တို႔တြင္ ကေလးငယ္မ်ားအား စာသင္ေပးျခင္းျဖင့္ ဓမၼဒါနကုသိုလ္ယူခဲ့ပါသည္..။
၈။  (24.5.2014) ေန႔တြင္ ဖားေအာက္ေတာရတပ္ဦးဓမၼရိပ္သာ၌ ေမြးေန႔အာရုဏ္ဆြမ္းအျဖစ္ ရွမ္းေခါက္ဆြဲမ်ားျဖင့္ကပ္လွဴပူေဇာ္ခဲ့ပါသည္..။
၉။  (30.5.2014) ေန႔တြင္ ရံုးမွ သူငယ္ခ်င္းမ်ားအား ေမြးေန႔အလွဴအျဖင့္ေရခဲမုန္႔ႏွင့္ ကိတ္မုန္႔မ်ား ေကြ်းေမြးျခင္းျဖင့္ ကုသိုလ္ယူလွဴဒါန္းခဲ့ပါသည္..။

သာဓု..သာဓု..သာဓု ပါ.. ထပ္တူထပ္မွ်ကုသိုလ္ရၾကပါေစ...။

ပဋိစၥသမုပၸါဒ္ႏွင့္ ၀ိပႆနာ

"ေလာကႀကီးဟာ တယ္ၿပီး ဒုကၡေရာက္ေနပါလား" ၊ ဘာျဖစ္လို႔တုန္းဆိုရင္ (ကိုယ့္ကိုကိုယ္လည္း စဥ္းစားေပါ့ေလ)
"အိုရတယ္၊ နာရတယ္၊ ေသရတယ္၊ ေသၿပီးလွ်င္ ျပန္ေမြးရအုန္းမယ္၊ ေမြးၿပီးရင္ ျပန္ေသရအုန္းမယ္၊
 ေမြးလိုက္ ေသလိုက္၊ စုန္ခ်ီဆန္ခ်ီ သံသရာထဲမွာ လည္ေနရတာ"
ရပ္လို႕မရတဲ့ ျပႆနာတခုလိုဘဲ ျဖစ္ေနတယ္။

အိုျခင္း၊ နာျခင္း၊ ေသျခင္းလို႔ဆိုတာ လူေတြရဲ႕ မေျဖရွင္းႏိုင္တဲ့ ျပႆနာ၊
လူမႈေရးျပႆနာတို႔၊ ႏိုင္ငံေရးျပႆနာတို႔၊ မိသားစု ျပႆနာတို႔၊
ဒါကို ျပႆနာလို႔ထင္တယ္။ အိုတာ နာတာကို ျပႆနာလို႔ မယူဆၾကဘူး။
လူ႔သဘာ၀လို႔ ယူဆၾကတယ္.။
အဲဒါေၾကာင့္ ျပႆနာလို႔ မယူဆၾကလို႔ ဘယ္ေတာ့မွ အေျဖရွာၾကမွာ မဟုတ္ဘူး၊
ျပႆနာလို႔ ယူဆမွသာ အေျဖရွာၾကမွာ ျဖစ္တယ္..။

ဘုရားေလာင္းေတြက်ေတာ့ အိုတာ၊ နာတာ၊ ေသတာကို ျပႆနာလို႔ ယူဆၾကတယ္၊ problem ေပါ့၊
ဘုရားေလာင္းေတြက စဥ္းစားၾကတယ္၊ ျပန္ျပီးေတာ့ ေမြးရအံုးမယ္၊
ဒီ အိုရ၊ နာရ၊ ေသရတာေတြဟာ ဘာေၾကာင့္ ျဖစ္ေနရတာလည္းဆိုတာ အေျဖထုတ္ၾကည့္ေတာ့
ေမြးဖြားျခင္းဆိုတဲ့ ဇာတိရိွလို႔ ျဖစ္ေနရပါလားလုိ႔၊ ဒါျဖင့္ ေမြးဖြားျခင္းဆိုတဲ့ ဇာတိ ဘာျဖစ္လို႔ လာတုန္းဆိုေတာ့၊
ဘ၀ရိွေနလို႔ပါလား၊ ဘာျဖစ္လို႔ ဘ၀ကရိွရျပန္တာတုန္းဆိုေတာ့ ဥပါဒါန္ဆိုတဲ့ အစြဲအလန္း ရိွေနလို႔ဘဲ၊
အဲဥပါဒါန္က ဘာျဖစ္လို႔ ရိွရျပန္တာတုန္းဆိုေတာ့ တဏွာဆိုတဲ့ လိုခ်င္မႈရိွေနလို႔ဘဲ၊
တဏွာဆိုတာက ဘာျဖစ္လို႔ရိွေနတာတုန္းဆိုရင္ ခံစားမႈဆိုတဲ့ ေ၀ဒနာရိွေနလို႔ဘဲ။
စိတ္ရဲ႕ ခံစားမႈေ၀ဒနာ ဘာျဖစ္လို႔ရိွရတုန္းဆိုရင္ အာရံုနဲ႔ ဆံုမိတဲ့ ဖႆရိွေနလို႔ဘဲ၊
ဒါျဖင့္လွ်င္ အာရံုနဲ႔ဆံုမိတဲ့ ဖႆက ဘာျဖစ္လို႔ရိွရတုန္းဆိုရင္
မ်က္စိ နား ႏွာ လွ်ာ ကို္ယ္ စိတ္ ဆိုတဲ့ အာယတန (၆)ပါး ရိွေနလို႔ဘဲ။
ဒါျဖင့္ အာယတနာေတြ ဘာျဖစ္လို႔႔ ရိွေနရတာလည္းလို႔ဆိုရင္ နာမ္ေတြ ရုပ္ေတြ ရိွေနလို႔ဘဲ၊
နာမ္ရုပ္က ဘာျဖစ္လို႔ ရိွရျပန္တာလည္းဆိုရင္ ၀ိညာဏ္ရိွေနလို႔ဘဲ၊
၀ိညာဏ္က ဘာျဖစ္လို႔ ရိွရတုံုးဆိုရင္ သခၤါရဆိုတဲ့ ကံတရားရိွေနလို႔ဘဲ၊
ဒါျဖင့္ ဒီသခၤါရက ဘာျဖစ္လို႔ရိွရတုန္းဆိုရင္ အ၀ိဇၨာေၾကာင့္ဘဲ ဆိုၿပီး အဆံုးကေန အစထိေအာင္ သြားတယ္။

ဘုရားေလာင္းေတြဟာ ေနာက္ေၾကာင္းျပန္ၿပီး အေၾကာင္းအရာေတြကို ရွာရွာျပီး ဆင္ျခင္စဥ္းစားသြားတာ၊
အေၾကာင္းအရာကို ရွာေတြ႕တယ္၊ မွန္ကန္တဲ့အေၾကာင္းအရာေတြကို ရွာေတြ႔ႏို္င္တယ္ေပါ့၊
သစၥာတရားဆိုတာလည္း အေၾကာင္းနဲ႔ အက်ိဳးပဲ ရွာတာဘဲ၊ ပဋိစၥသမုပၸါဒ္လည္း အေၾကာင္းနဲ႔အက်ိဳးရွာတာဘဲ၊
ဒါေၾကာင့္ သစၥာနဲ႔ ပဋိစၥသမုပၸါဒ္ဟာ အက်ဥ္းႏွင့္ အက်ယ္ပဲကြာတယ္ေပါ့။

ဆရာေတာ္ႀကီး၏ သီလဂုဏ္ သမာဓိဂုဏ္ ပညာဂုဏ္တို႔အား ရိုေသစြာျဖင့္ ရိွခိုးပူေဇာ္ပါ၏  _/\_/\_/\_....

ဆရာေတာ္ၾကီး အရွင္နႏၵာမာလာဘိ၀ံသ၏ "ပဋိစၥသမုပၸါဒ္ႏွင့္ ၀ိပႆနာ" စာအုပ္မွ
ေကာက္ႏုတ္စာစီ၍တရားအလွဴျပဳအပ္ပါသည္..။ (page 23 to 29)
ဓမၼအသိျဖင့္ အက်ဳိးရိွရိွေနမည္။။။
မိုးတိမ္လြင္ျပင္ (ပခုကၠဴ)

အေလးထား၍ စဥ္းစားဆင္ျခင္ေကာင္းေအာင္ျပင္ (အပိုင္း ၁)

ေလာကလူေတြမွာ အေရးႀကီးဆံုးက ေကာင္းေအာင္ျပင္ဖို႕ အေရးႀကီးဆံုးပဲ။
ျမတ္စြာဘုရားသာသနာေတာ္နဲ႔ ၾကံဳေတြ႔တဲ့အခ်ိန္မွာမွ မိမိကုိယ္ကို ေကာင္းေအာင္ မျပင္လိုက္ႏိုင္ဘူးဆိုရင္
ေနာင္ ေကာင္းေအာင္ျပင္ဖို႕ဆိုတာ ေတာ္ေတာ္ခဲယဥ္းသြားလိမ့္မယ္။
ေလာကမွာ ရုပ္ကိုျပဳျပင္ၾကတာေတာ့ ေခတ္ကာကမေရြး၊ ေဒသမေရြး ျပဳျပင္ေနၾကတာပဲ။
လူေတြက မိမိရဲ႕ ရုပ္ခႏၶာ ကိုယ္ မလွ, လွေအာင္၊ မ၀, ၀ေအာင္ဆိုတာ ေန႔စဥ္နဲ႔အမွ် ျပင္ေနၾကတာ။
မိမိတို႕ကိုယ္တိုင္ျပင္တာ အားမရလို႔ ျပဳျပင္တဲ့ဌာနေတြ ဗ်ဴတီပါလာတို႔ ဘာတို႔သြားၿပီး ျပင္ေနၾကတာပဲေနာ္။

ဒီေတာ့ ေလာကမွ လူေတြဟာ ဘာေတြလုပ္ေနသလဲလို႕ စဥ္းစားၾကည့္ရင္ ျပင္ေနၾကတာပဲ။
အမ်ားစုက ဘာေတြျပင္ေနတာတုန္းလို႔ ေမးၾကည့္လိုက္ရင္ ကိုယ္ခႏၶာကိုယ္ၾကီးေကာင္းေအာင္ ျပင္ေနၾကတာပဲ မဟုတ္လား။
Physical Body လို႔ေခၚတဲ့ အျပင္ပန္း ရုပ္ခႏၶာကိုယ္ႀကီး လွဖို႕အတြက္ လူတိုင္း ႀကိဳးစားေနၾကတယ္။
သပ္ရပ္သန္႔ရွင္းမႈဆိုတဲ့ အေနအထားထက္ ေက်ာ္လြန္ျပီးေတာ့ လွဖို႕ပဖို႕ဆိုတဲ့ အဆင့္ထိ ေရာက္လာတယ္။

လူဆိုတာ သန္႔သန္႔ရွင္းရွင္း၊ သန္႔သန္႔ျပန္႔ျပန္႔ ဒီလိုေတာ့ ေနရမွာေပါ့။
အလွျပင္တာနဲ႔ သန္႔ရွင္းေအာင္ေနတာ မတူဘူး။
သန္႔ရွင္းေအာင္ေနတယ္ဆိုတာ ကိုယ့္ခႏၶာကို အညစ္အေၾကးေတြ မကပ္ရံု၊ သင့္ေတာ္ရံု သန္႔ရွင္းၿပီးေတာ့ေနတာ၊
ဒါ အလွျပင္တာမဟုတ္ဘူး။ သန္႕ရွင္းေအာင္ေနတာ။
လူတိုင္းလူတိုင္း ခႏၶာကိုယ္သန္႔ရွင္းေအာင္ကေတာ့ ေနသင့္တယ္ေပါ့။

သန္႔ရွင္းမႈက က်န္းမာေရးအတြက္လည္းပဲ အေထာက္အကူျပဳတယ္၊ အသိဉာဏ္ဖြ႔႔ံၿဖိဳးဖို႔အတြက္လည္းပဲ အေထာက္အကူျပဳတယ္။
ရုပ္ခႏၶာၾကီးက ညစ္ပတ္ေနမယ္၊ ကိုယ္၀တ္တဲ့ အ၀တ္အစားေတြက ညစ္ပတ္ေနမယ္၊ ကိုယ္ေနတဲ့အိမ္ေဂဟာက ညစ္ပတ္ေနမယ္၊
အစစအရာရာ ညစ္ပတ္ေနမယ္ ဆိုလို႔ရိွရင္ လူက ေရာဂါလည္းရႏိုင္တယ္၊ စိတ္ၾကည္လင္မႈကိုလည္း မျဖစ္ေစႏိုင္ဘူး။
စိတ္စြမ္းအားေတြပါ က်သြားတက္တယ္။

ဒါေၾကာင့္မို႕ ပညာရပ္ တိုးတက္ဖို႕ဆိုတဲ့အထဲမယ္ သန္႔သန္႔ရွင္းရွင္းေနတက္ဖို႕ဟာ အေၾကာင္းတစ္ခုပဲ။
ကမၼ႒ာန္းအားထုတ္တဲ့ ပုဂၢိဳလ္ေတြ ဒါကို သတိထားရမယ္။
ကမၼ႒ာန္းအားထုတ္ရင္ ညစ္တီးညစ္ပတ္ေတာ့ သြားအားမထုတ္ေလနဲ႔၊
ဘာျဖစ္လို႔ ညစ္တီးညစ္ပတ္ အားမထုတ္ေလနဲ႔လို႕ ေျပာတုန္းဆိုရင္
မည္းညစ္ေနတဲ့ မီးစာ၊ မည္းညစ္ေနတဲ့ဆီတို႔မွာ ထြန္းထားတဲ့
မီးဟာ မေတာက္ပဘူး၊ သန္႔သန႔္ျပန္႔ျပန္႔ဆိုရင္ ပိုၿပီးေတာ့ ေတာက္ပတယ္။
လူမွာလည္းပဲ ထို႔အတူပဲ၊ ခႏၶာကိုယ္သန္႔ရွင္းေရး အားနည္းေနတယ္၊
သန္႔ရွင္းမႈမရိွဘူး ဆိုလို႔ရိွရင္ လူ႔ရဲ႕စိတ္ဟာ မၾကည္လင္လို႔ အသိအသိဉာဏ္လည္း မေတာက္ပဘူးလို႔ ဒီလိုေျပာတာ၊
ရုပ္ခႏၶာကိုယ္နဲ႔ နာမ္တရားဆိုတာ ဆပ္စပ္ေနတာမို႔ သန္႔ရွင္းမႈေတာ့ လုပ္ရမယ္။

ျမတ္စြာဘုရား ကိုယ္တိုင္ကုိက ခႏၶာကိုယ္ကို သန္႔ရွင္းေအာင္ လုပ္ရမယ္လို႔
ေဟာတဲ့ေနရာ အင္မတန္မွနည္းတယ္၊ မရိွသေလာက္ပဲ။
"သစိတၱ ပရိေယာဒပနံ" ကိုယ့္စိတ္ေလးကို ကုိယ္ျဖဴစင္ေအာင္ လုပ္ပါလို႔ပဲေဟာတယ္၊ စိတ္ျဖဴစင္မႈက အဓိကက်တယ္၊
ဒါေၾကာင့္ စိတ္ျဖဴစင္မႈကို အေရးပးျပီးေတာ့ လုပ္ရမွာျဖစ္တယ္။

စိတ္ျဖဴစင္ေအာင္လုပ္တယ္ ဆိိုတဲ့ေနရာမွာ ဘာေတြက မျဖဴစင္တာလဲ? ဘယ္အရာေတြ ကိုယ့္စိတ္ထဲရိွေနရင္ မျဖဴစင္တာလဲ?
ဘယ္အရာေတြျဖစ္မွ ျဖဴူစင္တာလဲ? ဆိုတာလည္း သိဖို႕လိုတယ္။
ျပင္ပဗဟိဒၶမွာ ကိုယ့္အ၀တ္ ညစ္ေပေနလို႔ရိွရင္ သိတယ္၊
ဒါက အ၀တ္ ညစ္ေပေစတက္တယ္။ ဖုန္ေတြ အေရာင္မေကာင္းတဲ့ အညစ္အေၾကးေတြေပါ့။
အဲဒါေတြကို စင္ၾကယ္ေအာင္ စင္ၾကယ္ေစတက္တဲ့ ဆပ္ျပာတို႔ ေရတို႔နဲ႔ေရာၿပီးေတာ့ ေလွ်ာ္ၾက၊ စင္ၾကယ္ေအာင္လုပ္ၾက၊ ျဖဴစင္ေအာင္ ၾကိဳးစားၾကတယ္။
သို႔ေသာ္ ကိုယ့္စိတ္ေလးညစ္ေထးေနတာက်ေတာ့ စင္ၾကယ္ေအာင္လုပ္ဖို႕ အမ်ားက သတိမရဘူး၊
လႊတ္ထားၾကတယ္။ လူ႔သဘာ၀လို႔လည္း တြက္တယ္။
"လူဆိုတာ လွတာျမင္ရင္ သေဘာက်မယ္၊ မလွတာျမင္ရင္ စိတ္ထဲမွာ မခံခ်ိ မခံသာျဖစ္မယ္၊
ဒါ လူ႕သဘာ၀ပဲ" ဆိုၿပီးေတာ့ လႊတ္ထားၾကတယ္၊
စိတ္ရဲ႕ အညစ္အေၾကးမွန္း မသိၾကဘူး၊ အညစ္အေၾကးလို႕ အသိအမွတ္မျပဳၾကဘူး။
အဲဒီလို မသိေသးသမွ် ကာလပတ္လံုး စိတ္ျဖဴစင္ေအာင ္စိတ္အလွျပင္ဖို႕ဆိုတာကို ဘယ္သူမွ လုပ္မွာမဟုတ္ဘူး။။။

သန္႔ရွင္းမႈထက္ ေက်ာ္လြန္ၿပီးေတာ့ အလွျပင္တာမ်ိဳးက်ေတာ့ တစ္ဖက္စြန္းေရာက္သြားၿပီ။
မလွ, လွေအာင္ မရိွတာကို အရိွလုပ္တာေပါ့ေနာ္။
အခုေခတ္မွာ မရိွတာကို အရိွလုပ္တာ ေတာ္ေတာ္မ်ားတယ္။
ကိုယ့္မွာ အေမေမြးတုန္းက ဆံပင္ကေလးက အနက္ေရာင္ကေလးရိွတာ၊
အဲဒါ ေရႊ၀ါေရာင္ရိွခ်င္တယ္။ အျခားအညိဳေရာင္ရိွခ်င္တယ္၊ ေရာင္စံုရိွခ်င္တယ္ေပါ့ေလ။
ဒီလို မရိွတာကို ရိွခ်င္လို႔ ရိွေအာင္လုပ္လာတဲ့အခါက်ေတာ့ ျပႆနာကို ဖိတ္ေခၚသလိုျဖစ္တယ္။
ဆံပင္ကို ေဆးဆိုးတာေတြဟာ အႏၱရာယ္ရိွမရိွ ဆရာ၀န္ေတြကို ေမးၾကည့္တဲ့အခါက်ေတာ့ အႏၱရယ္ရိွတယ္တဲ့။
ဒီေဆး chemical ေတြဆိုတာ ခ်က္ခ်င္းေတာ့ ဒုကၡမေပးဘူးေပါ့၊ သဘာ၀မဟုတ္ဘဲနဲ႔ ေက်ာ္လြန္းျပီးေတာ့
လုပ္ထားတဲ့ေဆးေတြမွာပါတဲ့ chemical နဲ႔ ျဖစ္ေပၚေစတဲ့အေရာင္ေတြ အဲဒါေတြက လူ႔ရဲ႕ဆံပင္ကို ဆိုးရင္းကေနျပီး
ဦးေရေတြဘာေတြထိေအာင ္ထိလာတယ္။ ထိတဲ့အခါက်ေတာ့ ဒါေတြဟာ အႏၱရာယ္ရိွတယ္လို႕ ဒီလိုေျပာတာ၊
ဘယ္အရာပဲျဖစ္ျဖစ္ အေလးမနက္ထားဆင္ျခင္စဥ္းစားဖို႔ရာ လိုအပ္တယ္ေပါ့။

ေလာကလူေတြ ျပင္ဆင္ေနၾကတာ ဘာေတြကို ျပင္ဆင္တုန္းဆို ကိုယ့္ခႏၶာကိုယ္ကိုလွဖို႔ပဖို႔ ျပင္ၾကတယ္။
သို႔ေသာ္ မျပင္ဘဲေနတာ ဘာလဲလို႔ဆိုရင္ အက်င့္စရိုက္ေတြ မျပင္ဘူး။
စိတ္ေနသေဘာထားေတြ မျပင္ဘူးတဲ့။ စိတ္တိုတက္တဲ့ လူက
"ငါ စိတ္တိုတက္တယ္ေနာ္" ဆုိၿပီး ဂုဏ္ေတာင္ယူေနေသးတယ္။
"ငါ့ လာမစမ္းနဲ႔၊ ငါ့စိတ္ကမရဘူး" လို႔ေျပာတယ္။ ဒါေပမယ့္ ျပင္ဖို႕ စိတ္မ၀င္စားဘူး။
ေလာဘႀကီးတဲ့သူကလည္း ျပင္ဖို႔စိတ္မ၀င္စားဘူး၊ ေဒါသႀကီးတဲ့သူကလည္း ျပင္ဖို႕စိတ္မ၀င္စားဘူး။
ကိုယ့္ကိုယ္ကို ျပန္ဆန္းစစ္ေလ့လာၾကည့္ၿပီး ကိုယ္ဘာေတြ ၀ါသနာပါတယ္ဆိုတာ ျပင္ဖို႕စိတ္မ၀င္စားဘူး။
တစ္ခါတုန္းက ေျပာသံၾကားဖူးတယ္၊ အသက္အရြယ္ၾကီးတဲ့ အဘိုးႀကီးေတြ အဘြားႀကီးေတြ ေျမးသံေယာဇဥ္ေတာ့ ျဖတ္ႏိုင္ပါတယ္၊
ကိုရီးယားဇာတ္ကားေလးေတာ့ ၾကည့္ပါ့ရေစဦးဆိုတာ - အျပင္ႏိုင္တာေလးေတြ ရိွတယ္လို႔ ဒီလိုဆိုလိုတာေပါ့ေနာ္။
အဲဒီလိုကိုယ့္စိတ္ကို မျပင္ႏိုင္ၾကဘူး။ လူေတြဟာ စိတ္မျပင္ႏိုင္လို႕ သံသရာထဲမွာ တ၀ဲလည္လည္ ျဖစ္ေနတာေလ။

ဘာေတြဟာ စိတ္ေတြရဲ႔ အညစ္အေၾကးေတြလဲ၊ Impurity ေတြလဲ၊
အဲဒါေတြကို ဘယ္လိုစင္ၾကယ္ေအာင္ လုပ္ရမလဲ? ဆိုတာ သိတဲ့ပုဂၢိဳလ္ေတြက်ေတာ့ ရခိုင္နႈန္းပိုနည္းသြားၿပီ။
ဒါေၾကာင့္မို႔ ျမတ္စြာဘုရားသာသနာေတာ္နဲ႔ ေတြ႕ၾကံဳလာတဲ့ အခိုက္ကေလးမွာ စိတ္ရဲ႔အညစ္အေၾကးဆိုတာ ဘာေတြလဲ၊
စိတ္မျဖဴစင္ဘူးဆိုတာ ဘာလဲ၊ စိတ္ကို မျဖဴစင္ေစတဲ့ စိတ္ရဲ႕အညစ္အေၾကးေတြကို ဘယ္လိုသန္႔ရွင္းေရးလုပ္ရမလဲ ဆိုတာေတြ
သိရိွနားလည္ဖို႕လိုတယ္။ အခုလို တရားပြဲႀကီးေတြ က်င္းပတာ ဒါေတြသိေအာင္လုပ္တာေနာ္။
တကယ္ကေတာ့ ကိုယ့္ဘ၀မွာ မေကာင္းတဲ့အရာေတြကို ဖယ္ရွားလို႕ ေကာင္းတဲ့အရာေတြကို လက္ခံႀကိဳးစားဖို႔၊
ေကာင္းေအာင္ျပင္တက္ဖို႔အတြက္ ပညာယူေနတဲ့ သေဘာပဲ။

"အေလးထား၍ စဥ္းစားဆင္ျခင္ ေကာင္းေအာင္ျပင္" မိမိကိုယ္ကို မိမိ အေလးစား၍၊ မိမိရဲ႕ ပတ္၀န္းက်င္ ေလာကႀကီးကို
အေလးထား၍၊ ျမတ္စြာဘုရား ေဟာၾကားတဲ့ အမွန္တရားေတြကို အေလးထား၍ အေလးအနက္ ဆင္ျခင္စဥ္းစားၿပီးေတာ့
ကိုယ့္ကိုယ္ကို ေကာင္းေအာင္ျပင္တယ္၊ ေကာင္းေအာင္ျပင္တယ္ ဆိုတာ မေကာင္းတဲ့ စရိုက္ေတြ ေကာင္းလာေအာင္၊
အကုသိုလ္ေတြ ဖယ္ႏိုင္ေအာင္ ႀကိဳးစားတယ္၊ ကုသိုလ္ေတြကို တိုးပြားလာေအာင္ ႀကိဳးစားတယ္၊ အကုသိုလ္မွန္မွ်ေရွာင္လို႔၊
ကုသိုလ္မွန္သမွ် မိမိသႏၱာန္မွာ ျပည့္စံုေစေအာင္၊ စိတ္ျဖဴစင္ေအာင္ ထားႏိုင္ေအာင္ ႀကိဳးစားအားထုတ္ၾကတယ္။
အဲဒီလို အားထုတ္ျခင္းသည္သာလွ်င္ မွန္ကန္တဲ့ လုပ္ရပ္ျဖစ္တယ္၊ ဒီလိုလုပ္မွသာလွ်င္ "လူ႔ဘ၀တစ္ခု ရလာရက်ိဳး၊ ဘုရားသာသနာေတာ္နဲ႔ ႀကံဳေတြ႔ရက်ိဳး၊ တို႔တစ္ေတြ လူျဖစ္ရက်ိဳးနပ္မွာ" လို႕ ကိုယ္စီကိုယ္စီ သေဘာက်ၿပီးေတာ့ က်င့္ႀကံႀကိဳးကုတ္ အားထုတ္ေတာ္မူႏိုင္ၾကပါေစသတည္။
(သာဓု..သာဓု..သာဓု ပါ အရွင္ျမတ္ဘုရား....။)

ဆရာေတာ္ ေဒါက္တာနႏၵမာလာဘိ၀ံသ၏ "အေလးထား၍ စဥ္းစားဆင္ျခင္ေကာင္းေအာင္ျပင္"
တရားစာအုပ္မွ ေကာက္ႏုတ္၍ ဓမၼဒါနျပဳအပ္ပါသည္.။
၂၀၁၄ ခုႏွစ္ မဂၤလာႏွစ္သစ္မွာ ကုသိုလ္ေကာင္းမႈ႕တို႕ျဖင့္ ျပည့္စံုႏိုင္ၾကပါေစရွင္...။
မိုးတိမ္လြင္ျပင္ (Pakokku)

တဏွာရဲ႕ ကြ်န္

လူေတြက ကိုယ့္ကိုယ္ကို လြတ္လပ္တယ္လို႔ ထင္တာ။ ဒါေပမဲ့ မလြတ္လပ္ဘူး၊
ခိုင္းရာေန ေစရာသြားေနၾကရတာ။ ဘယ္သူက ခိုင္းတုန္း၊ တဏွာက ခိုင္းေနတာ၊
တဏွာေစရာ သြားေနၾကရတာ၊ လိုခ်င္မႈ ေလာဘ ဆိုတဲ့ တဏွာက ခိုင္းတာကို လုပ္ေနၾကတာ၊
ဒါေၾကာင့္မို႔ လူေတြက ကိုယ့္ကိုယ္ကို လြတ္လပ္တယ္ independent လို႔ ေျပာေနၾကေပမယ့္
တကယ္ေတာ့ မလြတ္လပ္ဘူး၊ တဏွာက အုပ္စိုးေနတာ၊ ဟုတ္ရဲ႕လား၊
တဏွာရဲ႕ အုပ္ခ်ဳပ္မႈကို ခံေနၾကရတာျဖစ္တယ္။

ေလာကမွာ လူေတြက ေျပာၾကေသးတယ္ေနာ္၊ အေဖာ္မရိွဘူး၊ တစ္ေယာက္တည္း ေနတာတဲ့။
တစ္ေယာက္တည္းေနတယ္ ထင္ေပမယ့္ ဘယ္ဟုတ္မတုန္း၊ တကယ္ေတာ့ အေဖာ္နဲ႔ေနတာပဲ။
ဘာ အေဖာ္လဲ၊ တဏွာ အေဖာ္ေလ၊ တဏွာက သူ႕အေဖာ္ပဲ၊ အေတြးေလးနဲ႔ေက်နပ္လို႔ ဆိုတာ
တဏွာနဲ႔ေနတာ။ တဏွာအေဖာ္နဲ႔ေနတဲ့ ပုဂၢိဳလ္တစ္ေယာက္ဟာ ဘယ္ေတာ့မွ အေဖာ္မဲ့ မဟုတ္ဘူး။
အဲဒီရိွေနတဲ့ အေဖာ္က သူ႕ကို အုပ္ခ်ဳပ္ေနတာ။ တဏွာတစ္ေယာက္ဟာ ဘယ္ေတာ့မွ အေဖာ္မဲ့ မဟုတ္ဘူး။
အဲဒီရိွေနတဲ့ အေဖာ္က သူ႕ကို အုပ္ခ်ဳပ္ေနတာ။ တဏွာက ခုိင္းတာ၊
မင္း တစ္ေယာက္တည္းေနဆိုလို႔ သူက တစ္ေယာက္တည္း ေနရတာပါ။

ဒါေၾကာင့္မို႔ ျမတ္စြာဘုရားက တဏွာဒါေသာ၊ "ေလာေကာ - ေလာကႀကီးဟာ၊ တဏွာဒါေသာ - တဏွာရဲ႕
ေက်းကြ်န္ ျဖစ္၍ေနပါေပေတာ့၏" လို႔ ေဟာခဲ့တာျဖစ္တယ္။ တို႔တစ္ေတြ တဏွာရိွေသးသမွ် ကြ်န္အျဖစ္က
မလြယ္ေသးဘူး။ ဘယ္သူ႕ရဲ႕ကြ်န္လဲ၊ တဏွာရဲ႕ကြ်န္ေပါ့။ ကြ်န္မွ တဏွာကို သိမ္ၿပီးရိုေသေလးစားရတာ၊
သူခိုင္းရင္ မျင္းရဲဘူး၊ မျငင္းႏိုင္ဘူး၊ တဏွာရဲ႕ ေက်းကြ်န္ ျဖစ္ေနတာကိုး။

ကဲ ကိုယ့္ရဲ႕ ဘ၀အသြင္ကို ဓမၼအျမင္နဲ့ၾကည့္မယ္ဆိုရင္ ဘ၀ႀကီးဟာ ေကာင္းတယ္္ ဆိုးတယ္လို႔
ေျပာေနၾကတာ မဟုတ္ဘူးေနာ္၊ ေလာကအျမင္မွာေတာ့ ဘ၀ဆိုတာ ေပ်ာ္စရာႀကီးလို႔ ထင္ၾကတာ၊
တခ်ိဳ႕ကလည္း ဘ၀ဆိုတာ ၿငီးေငြ႔စရာႀကီးလို႔ ေျပာတယ္။

အခု ဓမၼအျမင္နဲ႕ ၾကည့္လိုက္ေတာ့ -
(၁)    ဘ၀ဆိုတာ မေကာင္းတဲ့ဆီ တြန္းပို႔တာ ခံေနရတာ၊ အေျခအေနက တည္ၿငိမ္ေနတာ မဟုတ္ဘူး။
(၂)    အဲဒီတြန္းပို႔ခံေနရတဲ့ မတည္ၿငိမ္တဲ့ ဘ၀ႀကီးမွာ အကာအကြယ္မဲ့ေနတယ္။
(၃)     ဘ၀ႀကီးမွာ ပိုင္ဆိုင္တယ္ဆိုတာ တစ္ခုမွ မရိွဘူး၊ အားလံုးထားခဲ့ရမွာျဖစ္တယ္။
(၄)    ဘ၀ႀကီးဟာ အၿမဲတမ္း လိုၿပီးေတာ့ေနတယ္၊ ဘယ္ေတာ့မွ ေရာင့္ရဲတင္းတိမ္တယ္ဆိုတာ မရိွဘူး။
(၅)    တို႔ဟာ တဏွာရဲ႕ ကြ်န္ ျဖစ္ေနၾကတယ္။
ေဟာ ဘ၀နဲ႔ပတ္သက္ၿပီး ဒါေတြကို ဒီလိုျမင္မွ ဓမၼနဲ႔ျမင္တယ္လို႕ ေျပာရမွာေနာ္။

ယခုလို ဘ၀ရဲ႕အသြင္အျပင္ကို ဓမၼအျမင္နဲ႔ ၾကည့္လိုက္တဲ့အခါမွာ....
ဘ၀မွာ သာယာစရာေတြ ရိွသလို.. အျပစ္ေတြလည္းရိွတယ္။
ဘ၀ရဲ႕ ထြက္ေပါက္ exit ဆိုတာလည္းရိွတယ္။ အဲဒီ ထြက္ေပါက္ဆိုတာ ဘ၀ကို
ျဖစ္ေပၚေစတဲ့၊ ဘ၀ကို တြယ္တာတဲ့ တဏွာကို ဖယ္ရွားပစ္တာျဖစ္တယ္။
တဏွာကို ဖယ္ရွားပစ္ဖို႔က မဂၢရွစ္ပါး အက်င့္တရားကို က်င့္ရမွာပဲ ျဖစ္တယ္။
ဒီအက်င့္ လမ္းေၾကာင္းအတိုင္း ေလွ်ာက္လမ္းမယ္ဆိုရင္ေတာ့ ဘ၀နိေရာဓ ဆိုတဲ့
ပန္းတိုင္ကို မ်က္ေမွာက္ျပဳႏိုင္ၾကမွာ ျဖစ္ပါတယ္။
တရားခ်စ္ခင္ သူေတာ္စင္ ပရိသတ္အေပါင္းတို႔သည္ ဘ၀အသြင္ကို ဓမၼအျမင္ျဖင့္
ၾကည့္ၿပီးလွ်င္ "ဘ၀နိေရာဓ" လို႔ဆိုတဲ့ နိဗၺာန္ခ်မ္းသာကို ကိုယ္စီကိုယ္ငွ မ်က္ေမွာက္ျပဳႏိုင္ၾကပါေစကုန္သတည္း။
(သာဓု... သာဓု... သာဓု ပါ အရွင္ဘုရား......။)

ဆရာေတာ္ ေဒါက္တာနႏၵာမာလဘိ၀ံသ ၏
"ဘ၀အသြင္ကို ဓမၼအျမင္ျဖင့္ ရႈၾကည့္ျခင္း" တရားေတာ္မွ ေကာက္ႏုတ္ထားပါသည္။

သံသရာ၀ယ္၊ ေဆြခ်င္းေက်းဇူး၊ ရွိခဲ႔ဘူး ကို၊
အထူးဆပ္ရန္၊ စိတ္အားသန္ျဖင့္၊
က်င့္ရန္မွန္စြ၊ ျမတ္ဓမၼကို၊ ေ၀ငွေပ၏၊

ဓမၼမိတ္ေဆြအေပါင္း ကုိယ္၏က်န္းမာျခင္း စိတ္၏ခ်မ္းသာျခင္းမ်ားစြာျဖင့္ ျပည့္စံုႏိုင္ပါေစရွင္..
မိုးတိမ္လြင္ျပင္(Pakokku)
3.10.2013

လိုေနတုန္းပဲ

ဘ၀နဲ႔ပတ္သက္ၿပီး ေဟာဒီလို ဆင္ျခင္စဥ္းစားၾကည့္လိုက္ေတာ့ ဘာမွ တြယ္တာခ်င္စရာ မရိွဘူး၊
အားလံုးထားၿပီးသြားရမယ္။ ကဲ ေကာင္းၿပီ၊ ထားသြားရမယ္ဆိုေတာ့ လူေတြရဲ႕လိုခ်င္ေလာဘဟာ
ျပည့္သြားလားဆိုေတာ့ ျပည့္မသြားဘူး။

"ဦးေနာ ေလာေကာ"
ေလာေကာ - ေလာကႀကီးဟာ၊ ဦးေနာ - အၿမဲတမ္းလိုလ်က္၊ ဟာလ်က္သာ ရိွေနပါေပေတာ့၏။

ကားတစ္စီးရိွရင္ ေနာက္တစ္စီးရိွဦးမွ၊ ေစ်း၀ယ္သြားတဲ့အခါ ဒါေလးနဲ႔ အဆင္ေျပတယ္။
ဘုရားသြား ေက်ာင္းတက္စီးဖို႔က ဒါေလးနဲ႔မွ၊ ေနာက္တစ္စီးရိွဦးမွ၊ ေနာက္တစ္စီးဆိုေတာ့ လံုေလာက္ၿပီလား၊
ေဟာ မလံုေလာက္ေသးဘူး၊ ေနာက္တစ္စီးေတာ့ရိွထားဦးမွ၊ ဒါေလးက သားအတြက္၊ ဒါေလးက သမီးအတြက္၊
ဒီျပင္ ခိုင္းတဲ့လူေတြအတြက္က တစ္စီး၊ တစ္စီးၿပီး တစ္စီး ၿပီးတယ္လို႕ကို မရိွေတာ့ဘူး။

ေနစရာ အိမ္ကေရာ ၿပီးရဲ႕လား၊ အိမ္ေလးတစ္လံုးရိွရင္ မၿပီးေသးဘူး၊ ေနာက္တစ္လံုး ရခ်င္ေသးတာ၊
ေဟာ ရန္ကုန္မွာ အိမ္တစ္လံုးဆိုရင္ ေႏြရာသီေနဖို႕ ျပင္ဦးလြင္ၿမိဳ႕မွာ အိမ္တစ္လံုး လိုဦးမွာပဲ။
ဟို သံေတာင္ဘက္မွာ အိမ္တစ္လံုး၊ လိုဦးမွာပဲ၊ ေဟာ ေလညွင္းခံဖို႔ ငပလီမွာ တစ္လံုးလိုဦးမွာပဲ၊
ဘယ္ေတာ့မွ မဆံုးဘူး။

ဒါ ရည္ရြယ္ၿပီး ျမတ္စြာဘုရားက "ေလာေကာ - ေလာကႀကီးဟာ၊
ဦးေနာ - အၿမဲတမ္းလိုလ်က္၊ ဟာလ်က္သာ ရိွေနပါေပေတာ့၏" လို႔ ေဟာတာျဖစ္တယ္။
ဘယ္သူမွ "ေအး လံုေလာက္ၿပီ၊ ငါ မရွာေတာ့ဘူးလို႔" ဆိုတာ မရိွဘူး။ ရိွေတာင္ အင္မတန္မွ ရွားတယ္။
ရမယ္ဆုိရင္ ယူဦးမွာပဲ။ အတိေတၱာ - တင္းတိမ္မႈ contentment ဆိုတာ မရိွဘူး။

ဘယ္ဟာမွ ေက်နပ္ၿပီးေရာင့္ရဲသြားတယ္လို႔ မရိွဘူး၊ အၿမဲတမ္း လိုေနဦးမွာပဲ။ သိန္းတစ္ရာရိွတဲ့ လူကလည္း
လိုေနေသးတယ္၊ မေလာက္ေသးဘူး၊ သိန္းတစ္ေထာင္ရိွမွ၊ သိန္းတစ္ေထာင္လည္း နည္းေသးတယ္၊
မေလာက္ေသးဘူး၊ ရွာဦးမွာပဲ။ ကုမၸဏီလည္း တစ္ခုဖြင့္ရင္ မရေသးဘူး၊ ေနာက္ တစ္ခု ထပ္ဖြင့္ရမယ္။
ေလယာဥ္ပ်ံေတာင္ တစ္စင္းၿပီးရင္ ႏွစ္စင္း၊ ႏွစ္စင္းၿပီးရင္ သံုးစင္း ရိွေနရဦးမွာပဲေလ။
အဲဒီလို အၿမဲတမ္း  လိုေနမွာပဲ၊ ဒါ လူ႕ရဲ႕ သဘာ၀ကို ေျပာတာ။

ဘုန္းႀကီးတို႕ ငယ္ငယ္တုန္းက စစ္ကိုင္းေတာင္မွာ တရားေဟာ နာမည္ႀကီးတဲ့ ၀ိဇၨာဒယဆရာေတာ္ႀကီး
ဆိုတာရိွတယ္၊ အဲဒီ ဆရာေတာ္ႀကီး ေဟာတဲ့ထဲမွာ လူတြဟာ မတင္းတိမ္ႏိုင္ဘူး၊
အၿမဲတမ္း လိုေနတယ္ ဆိုတာနဲ႕ ပတ္သက္ၿပီး ေလာဘရဲ႕ အေတာ္မသတ္ႏိုင္ပံုကို
ဆရာေတာ္ႀကီးက ပံု၀တၳဳေလးတစ္ခုနဲ႔ ေဟာထားတာရိွတယ္။

တစ္ခါတုန္းက လက္ညိွဳးထိုးမလြဲေအာင္ ေျမေတြကို ခ်မ္းသာလွတဲ့ ေျမပိုင္ရွင္သူေဌးႀကီးတစ္ဦးက
သူ႔ရဲ႕ အလုပ္သမားတစ္ေယာက္ကို "ကဲ မင္း ငါ့ရဲ႕အလုပ္ကို ႀကိဳးႀကိဳးစားစားလုပ္တယ္၊
မင္းကို ငါပိုင္တဲ့ေျမတြ ခြဲေပးမယ္၊ မင္းႀကိဳက္သေလာက္ယူ၊ ဒီကေန မင္းေျပး၊ မင္းေတာ္ခ်င္တဲ့
ေနရာေရာက္မွရပ္" လို႔ ေျပာတယ္၊ ဟုတ္ရဲ႕လား၊
အဲဒီလူက သေဘာက်တာေပါ့၊ ေျမေတြ ဧကေပါင္းမ်ားစြာ သူ ရမွာကိုး။

သူေဌးႀကီး ေျပားထားတဲ့အတိုင္း သူလိုခ်င္တဲ့ေျမရဖို႔ ေျပးလိုက္တာ၊ ေျပးရင္း သူေနာက္ျပန္လွည့္ၾကည့္တယ္၊
နည္းေသးတယ္ထင္လို႔ ထပ္ေျပး၊ လွည့္ၾကည့္လိုက္ နည္းေသးတယ္ဆိုၿပီး ေျပးလိုက္၊ ထပ္ေျပးရင္း ေျပးရင္းနဲ႕
ေနာက္ဆံုးမွာ အေမာဆို႔ၿပီး လဲက်သြားတယ္။ လဲက်သြားၿပီးေတာ့ အဲဒီနားမွာပဲ ေသဆံုးသြားပါေလေရာ။
သူေဌးႀကီး စိတ္မေကာင္းစြာ ေခါင္းေလးတညိတ္ညိတ္နဲ႔ ဘာေျပာတုန္းဆိုေတာ့
"ငါကေတာ့ မင္းလိုခ်င္သေလာက္ ေပးမလို႔ပါပဲ။ မင္းကေတာ့ ၆ - ေပေလာက္နဲ႔ပဲ တန္တာကိုး" ဆုိၿပီးေတာ့
၆ - ေပတြင္းေလး တူးၿပီးေတာ့ ျမွဳပ္လိုက္သတဲ့။

အဲသလို လူ႕ေလာဘဟာ ဘယ္ေလာက္ပဲရိွရိွ ေနာက္ဆံုးေတာ့ ၆ - ေပတြင္းထဲပဲ သြားမွာမဟုတ္လား။
ေျမႀကီးထဲျမဳပ္ရင္ေပါ့ေလ၊ အခုေခတ္ေတာ့ မီးသၿဂႋဳဟ္စက္ထဲ ထည့္လိုက္တာမ်ိဳး ျဖစ္ေနျပီေပါ့ေနာ္။

ေျပာမယ္ဆုိရင္ေတာ့ ေသတၱာရွည္ႀကီးထဲ ၀င္သြားရတာေပါ့။
တကယ္စဥ္းစားၾကည့္ရင္ ခုေခတ္မွာ ေနေတာ့လည္းပဲ ေသတၱာအိမ္ႀကီးေတြထဲမွာ ေနၾကတာ။
အိမ္ေပၚက ဆင္းေတာ့လည္း ေသတၱာႀကီးနဲပဲ ဆင္းသြားတာ၊
ဟိုေရာက္ေတာ့လည္း ေသတၱာႀကီးထဲမွာ အိပ္ၿပီးေတာ့ ေသတၱာႀကီးနဲ႔ပဲ မီးေလာင္ခံရတာပဲေလ၊
ေၾသာ္ ဘ၀ဆိုတာ ဒီလိုပါပဲ။

လူေတြမွာ ဆႏၵျပည့္တယ္ဆိုတာ မရိွဘူးတဲ့။ ဒါေၾကာင့္ ျမတ္စြာဘုရားရွင္ကိုယ္ေတာ္ျမတ္ႀကီးက-
"ေလာေကာ - ေလာကႀကီးဟာ၊ ဦးေနာ - အၿမဲတမ္းလိုလ်က္၊ ဟာလ်က္သာ ရိွေနပါေပေတာ့၏၊
အတိေတၱာ - မည္သည့္အခါမွ ေက်နပ္ျခင္း ေရာင့္ရဲတင္းတိမ္ျခင္း မရိွပါဘဲ၊
တဏွာ ေဒါေသာ - တဏွာရဲ႕ ေက်းကြ်န္သာ ျဖစ္ပါေပေတာ့၏။
ဣတိ - ဤသို႔၊ ဘဂ၀ါ - ေရႊဘုန္းေတာ္သခင္ ရွင္ေတာ္ျမတ္ဘုရားသည္၊
အေ၀ါစ - ေကာင္းစြာမေသြေဟာၾကားေတာ္မူခဲ့ပါေပသတည္း။"
(သာဓု... သာဓု... သာဓု ပါ အရွင္ဘုရား။။။။။)

ဆရာေတာ္ ေဒါက္တာနႏၵာမာလဘိ၀ံသ ၏
"ဘ၀အသြင္ကို ဓမၼအျမင္ျဖင့္ ရႈၾကည့္ျခင္း" တရားေတာ္မွ ေကာက္ႏုတ္ထားပါသည္။

သံသရာ၀ယ္၊ ေဆြခ်င္းေက်းဇူး၊ ရွိခဲ႔ဘူး ကို၊
အထူးဆပ္ရန္၊ စိတ္အားသန္ျဖင့္၊
က်င့္ရန္မွန္စြ၊ ျမတ္ဓမၼကို၊ ေ၀ငွေပ၏၊

ဓမၼမိတ္ေဆြအေပါင္း ကုိယ္၏က်န္းမာျခင္း စိတ္၏ခ်မ္းသာျခင္းမ်ားစြာျဖင့္ ျပည့္စံုႏိုင္ပါေစရွင္..
မိုးတိမ္လြင္ျပင္(Pakokku)
3.10.2013

ဗုဒၶေခတ္ျမတ္ ေတြ႕က်ိဳးနပ္ပါေစ

ဗုဒၶေခတ္ျမတ္ ေတြ႕က်ိဳးနပ္ပါေစ
*************************
ေရခ်မ္းသစ္သီး၊ ပန္းဆီမီးကို
ခိုင္ၿဖီးသဒၶါ၊ လွဴၿပီးကာမွ်
ငါ့မွာ ေကာင္းက်ိဳး၊ အလြန္တိုးဟု
ယံုကိုးစိတ္ထဲ၊ မရာင့္ရဲႏွင့္။
မစဲညေန႔၊ ဘုရားေရွ႕တြင္
ေပ်ာ္ေမြ႕ျမတ္ႏိုး၊ ၿမဲရွိခိုး၍
ေကာင္းက်ိဳးပြားစည္၊ ႀကီးလွၿပီဟု
ယံုၾကည္အားရ၊ စိတ္မခ်ႏွင့္။
ဓာရဏႏွင့္၊ ဓမၼစၾကာ
ေမတၱာပဌာန္း၊ ရြတ္ႏိုင္စြမ္းေၾကာင့္
ရႊင္လန္းပီတိ၊ ဂြမ္းဆီထိကာ
ႀကီးမည့္ေတေဇာ္၊ မေစာင့္ေမွ်ာ္ႏွင့္။
ဂုဏ္ေတာ္ပုတီး၊ သက္ေစ့ၿပီးေအာင္
ဇြဲႀကီးခုိင္မာ၊ ၿငိမ္သက္စြာျဖင့္
သဒၶါၾကည္ယံု၊ စိပ္ၿပီးရံုျဖင့္
လံုေလာက္လွၿပီ၊ မရပ္တည္ႏွင့္။
ေရၾကည္သစ္သီး၊ ဆီမီးလွဴမ်ိဳး
ရွိခိုး၀တ္ရြတ္၊ ေစလႊတ္ေမတၱာ
တစ္ရာ႔ရွစ္သီး၊ စိပ္ပုတီးကို
မၿငီးဆင့္ကဲ၊ စိပ္ၿမဲစိပ္ပါ၊ မျဖတ္ပါႏွင့္။
ဆက္ကာတစ္မ်ိဳး၊ ေရွ႕သို႔တိုး၍
အက်ိဳးနိဗၺာန္၊ ေမွ်ာ္ရိုးမွန္က
ရုပ္နာမ္ခြဲျခား၊ က်င့္တရားသာ၊ သံသရာ၀ဋ္
ထြက္လြတ္ေစေၾကာင္း၊ လမ္းမွန္ေကာင္းဟု
ၫြတ္ေပ်ာင္းစိတ္ထဲ၊ ယံုၾကည္စြဲလွ်က္
အၿမဲေန႔ည၊ ႀကိဳးလံု႔လမွ
ဗုဒၶေခတ္ျမတ္၊ ေတြ႔က်ိဳးနပ္မည္
ၾကပ္ၾကပ္သတိရွိပါေစ။ ။

အဓိပၸါယ္ရွင္းျပစရာမလိုပါဘူး၊ ဒါနေတြျပဳေနရံုနဲ႔ မေက်နပ္ပါနဲ႔ဦး၊
ဘုရားရွိခိုးေနရံုနဲ႔ မေက်နပ္ပါနဲ႔ဦး၊ ပရိတ္ပဌာန္းေတြ ရြတ္ေနရံုနဲ႔ မေက်နပ္ပါနဲ႔ဦး၊
ဂုဏ္ေတာ္ပုတီးေတြ စိပ္ေနရံုနဲ႔ မေက်နပ္ပါနဲ႔ဦး။
ဒါေပမဲ့ အဲဒါေတြကို ျဖတ္စရာမလိုပါဘူးတဲ့၊ လွဴၿမဲလွဴပါ၊
သီလေတြလဲ ေဆာက္တည္ၿမဲေဆာက္တည္ပါ၊
ပရိတ္ပဌာန္းေတြလည္း ရြတ္ၿမဲရြတ္ပါ၊
ဂုဏ္ေတာ္ပုတီးေတြလည္း စိပ္ၿမဲစိပ္ပါ၊ မျဖတ္လိုက္ပါနဲ႔။

ဒါေပမယ့္ အဲဒီေလာက္နဲ႔ေတာ့ ရပ္မေနပါနဲ႔ဦး၊
နိဗၺာန္ကိုတကယ္လိုခ်င္တယ္ဆိုရင္ေတာ့ ၀ိပႆနာအလုပ္ကိုလည္း ဆက္ၿပီးေတာ့ အားထုတ္ပါဦးတဲ့၊ ၀ိပႆနာအလုပ္ကို တကယ္အားထုတ္မွ အားထုတ္တဲ့အတိုင္းလည္း မဂ္ဉာဏ္၊ ဖိုလ္ဉာဏ္နဲ႔ နိဗၺာန္ကို မ်က္ေမွာက္ျပဳႏိုင္ပါမွ ျမတ္စြာဘုရားရဲ႕ သာသနာေတာ္နဲ႔ ေတြ႕ရက်ိဳးနပ္ပါလိမ့္မယ္တဲ့။

အရွင္ဆႏၵာဓိက (ေရႊပါရမီေတာရ) ေရးသားေတာ္မူေသာ
"ရဟန္းဘာေၾကာင့္ျပဳရတယ္" စာအုပ္မွ ထုတ္ႏႈတ္ေဖာ္ျပပါသည္။

သံသရာ၀ယ္၊ ေဆြခ်င္းေက်းဇူး၊ ရွိခဲ႔ဘူး ကို၊
အထူးဆပ္ရန္၊ စိတ္အားသန္ျဖင့္၊
က်င့္ရန္မွန္စြ၊ ျမတ္ဓမၼကို၊ ေ၀ငွေပ၏၊

ဓမၼမိတ္ေဆြအေပါင္း ကုိယ္၏က်န္းမာျခင္း စိတ္၏ခ်မ္းသာျခင္းမ်ားစြာျဖင့္ ျပည့္စံုႏိုင္ပါေစရွင္..
မိုးတိမ္လြင္ျပင္(Pakokku)
3.10.2013

 

ကိုယ္ပိုင္ဥစၥာ မရိွ

ကိုယ္ပိုင္ဥစၥာ မရိွ
***************
ေလာကႀကီးမွာ တခ်ိဳ႕ပုဂၢိဳလ္ေတြက အဆင္ေျပတယ္၊ တိုက္နဲ႔ကားနဲ႔၊
ကားမွ တကယ့္ modern ျမင့္တဲ့ကားေနာ္။
တိုက္ကလည္း အင္မတန္အဆင့္ျမင့္တဲ့ လံုးခ်င္းအိမ္၊ သိန္းတစ္ေထာင္ေလာက္တန္တဲ့ တိုက္ႀကီးေပါ့။
ဒီေတာ့ ဒီလို ပစၥည္းဥစၥာေတြရိွၾကတယ္။ ဘယ္ကုမၸဏီႀကီးကိုပိုင္တယ္၊ ကားႀကီးက ဘာကားႀကီးစီးတာ၊
ခ်မ္းသာတဲ့ ပုဂၢိဳလ္ေတြမွာ စာရင္းတြက္ထားလိုက္မယ္ဆိုရင္ ပိုင္ဆိုင္တာေတြ နည္းမွာမဟုတ္ဘူး။
ဒါသူပိုင္တာေပါ့။

ျမတ္စြာဘုရားက ဒါေတြကို ဓမၼအျမင္နဲ႔ၾကည့္ရင္ တစ္မ်ိဳးျမင္ရမယ္တဲ့၊
"ေလာေကာ-ေလာကႀကီးမွာ၊ အႆေကာ- ကိုယ္ပိုင္ဥစၥာဆိုတာ မရိွပါ"
(ေဟာ ဓမၼအျမင္နဲ႔ ၾကည့္မယ္ဆိုရင္ ကိုယ္ပိုင္တဲ့အရာဆိုတာ မရိွဘူးတဲ့၊)
ဘာျဖစ္လို႔လဲ၊ သဗၺံ- ရိွသမွ်ပစၥည္းဥစၥာကို ပဟာယ ဂမနီယံ- ထားၿပီးေတာ့ သြားရမွာျဖစ္တယ္။

ကုိယ္ပိုင္တယ္ဆိုလို႔ ယူသြားလုိ႔ရလား၊ မရဘူး၊ အားလံုး ထားခဲ့ရတာခ်ည္းပဲ။ မထားခဲ့ဘဲနဲ႕ ယူသြားလို႔မရဘူး၊
ဘယ္ေလာက္ပိုင္ပိုင္ ဟုတ္လား။ ဘာႀကီးေတြပိုင္ပိုင္၊ ပိုင္သမွ်ဟာေတြ အကုန္ထားခဲ့ရတာပဲ။
ေနာက္ဆံုးမွာ ကိုယ္ခ်ည္းပဲသြားရတာ၊ ဒီအထဲမွာ မီးသၿဂႋဟ္တဲ့သူေတြက
အကႌ်ေတာင္ ေကာင္းရင္ခြ်တ္ယူၾကဦးမယ္။ ေျပာသံ ၾကားဖူးတာေပါ့။
ေရႊသြား စိုက္ထားလို႔ရိွရင္ ပါးစပ္ၿဖဲၿပီးေတာ့ ေရႊသြားထုတ္ယူၾကတယ္။
အဲဒီေတာ့ ရိွသမွ် ဘာကုိမွ ကိုယ္ယူသြားလုိ႔မရဘူးတဲ့။ ေဟာ ကိုယ္ပိုင္ဥစၥာဆိုတာ ဘာမွမရိွဘူး။

ကဲ စဥ္းစားၾကည့္ေလ၊ ၾကည့္လိုက္ၾကရေအာင္၊ ဒီနားမွာ ေရႊတိဂံုဘုရားႀကီးရိွတယ္။
ေရႊတိဂံုဘုရားႀကီးကို စၿပီးေတာ့တည္သြားတဲ့ ဘုရားဒကာေတြ ရိွေသးလား၊ မရိွေတာ့ဘူး၊
ေရႊတိဂံုဘုရားႀကီးကိုထားၿပီး သြားၾကၿပီေလေနာ္။ ေနာက္ ေရႊြတိဂံုဘုရားႀကီးကို ေစာင့္ေရွာက္ၿပီးေတာ့
ေရႊတိဂံုဘုရားႀကီးကို ထပ္ဆင့္ၿပီးတည္သြားတဲ့ ရွင္ေစာပု မိဖုရားႀကီး ရိွေသးလား၊ မရိွေတာ့ဘူး။
ဘုရားကို ထားခဲ့ရတယ္ေလ၊ အကုန္ျပန္ၾကည့္။

ဒီနားမွာ တစ္ခ်ိန္တုန္း ခုတရားပြဲႀကီး က်င္းပေနတဲ့ ဓမၼရံုႀကီးေနရာ (ယခု မဂၤလာေစ်းဓမၼာရံု)ဟာ
ဘယ္သူပိုင္ခဲ့တာတုန္း၊ လိုက္ၾကည့္လိုက္၊ ပိုင္ရွင္ေတြ အမ်ားႀကီးပဲ၊ ဟုတ္ရဲ့လား၊
အဲဒီပိုင္ရွင္ေတြ မရိွေတာ့ဘူး။ အကုန္ထားခဲ့ရတာခ်ည္းပဲ။ တစ္ခုမွ ယူမသြားႏိုင္ၾကဘူး။

အဲဒါေၾကာင့္မို႔ ျမတ္စြာဘုရားသခင္ ကိုယ္ေတာ္ျမတ္ႀကီးက "ေလာေကာ- ေလာကႀကီးမွာ၊
အႆေကာ- ကိုယ္ပိုင္ဥစၥာဆိုလို႔ တစ္ခုမွ မရိွပါ" လို႔ ဆင္ျခင္စဥ္းစားရမယ္တဲ့။
ဒါျဖင့္ ဒီလိုဆင္ျခင္ေတြးေတာလိုက္ေတာ့ ဘာျဖစ္တုန္း၊ ပစၥည္းအေပၚမွာရိွတဲ့ တဏွာေတြ
ေလ်ာ့က်မသြားဘူးလား။ ဆင္ျခင္ေတြးေတာျခင္း contemplation ဆိုတာ အက်ိဳးရိွတယ္၊
ဒီလိုစဥ္းစားလိုက္ေတာ့၊ ငါပိုင္တာ တစ္ခုမွမရိွပါ့လား၊ ဒီပစၥည္းေတြ တစ္ေန႔ေတာ့ ထားခဲ့ရမယ့္ဟာေတြပဲ၊
ဒီလိုသိရင္ ေကာင္းတဲ့အလုပ္ကို မလုပ္ျဖစ္ေပဘူးလား၊ လုပ္ျဖစ္တယ္။

အဲဒီလို မေတြးမိတဲ့ ပုဂၢိဳလ္ေတြက်ေတာ့ ဒီပစၥည္းေတြကို တတြယ္တြယ္ တတာတာနဲ႔
ေလာဘေတြ တိုးပြားလာမယ္၊ မစၧရိယေတြ မ်ားလာမယ္၊
ပစၥည္းေတြကို တြယ္တာလြန္းရင္ ျမတ္စြာဘုရားေဟာသလို ရကၡိဳသ္ေစာင့္တဲ့
ေရကန္ႀကီးထဲက ေရေတြလိုပဲတဲ့၊ ဘယ္သူ႕အတြက္မွ မသံုးမက်ဘဲ
ေနာက္ဆံုး ဒီပစၥည္းေတြက မင္းဘ႑ာျဖစ္သြားတယ္၊ ဒါေၾကာင့္ ဒီလို ဆင္ျခင္စဥ္းစားပါတဲ့။

"ေလာေကာ - ေလာကႀကီးမွာ၊ အႆေကာ - ကိုယ္ပိုင္ဥစၥာဆိုတာမရိွပါ၊ သဗၺံ - ရိွသမွ်ပစၥည္းဥစၥာကို၊
ပဟာယ ဂမနီယံ - အကုန္ထားၿပီးေတာ့ သြားရမွာ ျဖစ္တယ္ရယ္လို႔၊ ဂဘ၀ါ - ေရႊဘုန္းေတာ္သခင္
ရွင္ေတာ္ျမတ္ဘုရားသည္၊ အေ၀ါစ - ေကာင္းစြာမေသြ ေဟာၾကားေတာ္မူခဲ့ပါေပသတည္း"
(သာဓု.. သာဓု.. သာဓု.. ပါဘုရား)

ဆရာေတာ္ "ေဒါက္တာနႏၵာမာလဘိ၀ံသ" ၏
"ဘ၀အသြင္ကို ဓမၼအျမင္ျဖင့္ ရႈၾကည့္ျခင္း" တရားေတာ္မွ ေကာက္ႏုတ္ထားပါသည္။

အလွဴအားလံုးတို႕တြင္ တရားအလွဴသည္ အျမတ္ဆံုးျဖစ္သည္။
"သဗၺဒါနံ ဓမၼဒါနံ ဇိနာတိ" - အလွဴအားလံုးထဲမွာ တရားအလွဴဟာ အေအာင္ႏိုင္ဆံုး၊
အျမတ္ဆံုးလို႔ ဘာေၾကာင့္ေဟာၾကားရတာလဲဆိုရင္ ဒီတရားကိုနာရမွ ဒါနျဖစ္တာ၊
သီလေဆာက္တည္ျဖစ္တာ၊ ဘာ၀နာပြားမ်ားျဖစ္တာ။
တရားနာၾကားခြင့္မရရင္ ဘာကုသိုလ္မွ မျဖစ္ေတာ့ဘူး။
ဒါေၾကာင့္ အလွဴအားလံုးထဲမွာ တရားအလွဴဟာ အျမတ္ဆံုးလို႔ ျမတ္စြာဘုရားကေဟာထားတာပါ။

ဓမၼမိတ္ေဆြအေပါင္း ကုိယ္၏က်န္းမာျခင္း စိတ္၏ခ်မ္းသာျခင္းမ်ားစြာျဖင့္ ျပည့္စံုႏိုင္ပါေစရွင္..
မိုးတိမ္လြင္ျပင္(Pakokku)
2.10.2013

 

ဆရာေတာ္ၾကီး၏ ပံုေတာ္အား => https://www.facebook.com/photo.php?fbid=160024920840752&set=a.109901099186468.17139.109899585853286&type=1&theater မွ ကူးယူေဖာ္ျပပါသည္။

ဘ၀အသြင္ကို ဓမၼအျမင္ျဖင့္ ရႈၾကည့္ျခင္း

လူတိုင္းလူတိုင္း ဘ၀တစ္ခုစီ ရရိွထားၾကလို႕ လူတိုင္းလူတိုင္းမွာ ကိုယ္စီ ဘ၀ကေလးေတြရိွေနၾကတယ္။
သို႔ေသာ္ ဘ၀နဲ႔ပတ္သက္ၿပီးေတာ့ တစ္ဦးႏွင့္တစ္ဦး အျမင္ခ်င္း အတူၾကေပဘူး။
တခ်ိဳ႕က ဘ၀ကို ေပ်ာ္စရာလို႔ျမင္ၾကတယ္။ တခ်ိဳ႕က ဘ၀ကို ၿငီးေငြ႔စရာလို႕ ျမင္ၾကတယ္။

ဘ၀မွာ အဆင္ေျပေနတဲ့ ပုဂၢိဳလ္ေတြက "တို႔ ရ,ထားတဲ့ ဘ၀ဟာ သာေတာင့္သာယာရိွတယ္၊
အင္မတန္မွေကာင္းတယ္လို႔ ဘ၀ကို အေကာင္းျမင္တဲ့ ပုဂၢိဳလ္ေတြရိွသလို" ဘ၀မွာ အဆင္မေျပတဲ့
ပုဂၢိဳလ္ေတြက်ေတာ့ "အို... ဘ၀ႀကီးကလည္း ၿငီးေငြ႔စရာေကာင္းလိုက္တာ" တဲ့၊ ဒီလိုဘ၀ကေန
ထြက္ေျပးခ်င္တဲ့စိတ္ေတြ ေပၚလာေလာက္ေအာင္ ဘ၀ကို စက္ဆုပ္ရြံမုန္းတဲ့ ပုဂၢိဳလ္ေတြလည္းရိွတယ္။
ဒီလို ဘ၀နဲ႔ ပတ္သက္ၿပီးေတာ့ အျမင္အမ်ဳိးမ်ိဳးရိွၾကတယ္။

ဘ၀ကို ေကာင္းတယ္. သာယာတယ္. လွပတယ္လို႔ ျမင္တဲ့ ပဂၢိဳလ္ေတြက တစ္မ်ိဳး၊ ဘ၀ကို အရုပ္ဆိုး
အက်ည္းဆန္တယ္လို႔ ျမင္တဲ့ ပုဂၢိဳလ္ေတြက တစ္မ်ိဳးတဲ့။ ထိုႏွစ္မ်ိဳးစလံုးရဲ႕ အျမင္ေတြဟာ ေသခ်ာစဥ္းစား
ၾကည့္လို႔ရိွရင္ ဓမၼအျမင္နဲ႔ျမင္တဲ့ အျမင္မ်ိဳးမဟုတ္ဘူး။ ဘ၀ကို လွတယ္. ပတယ္. သာယာတယ္..
ေပ်ာ္စရာေကာင္းတယ္လို႔ဆိုတဲ့ ပုဂၢိဳလ္ေတြ ကုသိုလ္ေကာင္းမႈ လုပ္တိုင္းလုပ္တိုင္း  ဒီ့ထက္ေကာင္းတဲ့ဘ၀ကို
ေမွ်ာ္လင့္ေတာင့္ထၿပီးေတာ့ ေကာင္းသထက္ေကာင္းတဲ့ ဘ၀ကို ဆုေတာင္းၿပီးေတာင္ ယူၾကတယ္ေနာ္။
အင္မတန္ တိုေတာင္းတဲ့ ဘ၀ကေလးေတာင္မွ တခ်ိဳ႕ပုဂၢိဳလ္မ်ားက ဘ၀ဟာ အင္မတန္တိုတယ္၊
ရႏိုင္သမွ် ေပ်ာ္ေပ်ာ္ကေလးေနရမယ္၊ ေပ်ာ္ေပ်ာ္ေန ေသခဲလို႔ ဆိုၿပီးေတာ့ ဘ၀မွာ အေပ်ာ္ရွာၿပီးေတာ့
အေကာင္းဘက္က ေတြးေနၾကတယ္။

အေနာက္တိုင္းကလူေတြ ေျပာေလ့ရိွၾကတယ္၊ Life is too short. Enjoy yourself. ဘ၀ကေလးဟာ
တိုတိုေလးပဲ၊ ေပ်ာ္ေပ်ာ္ေနပါတဲ့။ ဘုန္းႀကီးတို႔ အေမရိကမွာေနတုန္းက The Love Boat ဆိုတဲ့ ရုပ္ရွင္ကား
ၾကည့္ဖူးတယ္။ အဲဒီမွာ အဘိုးႀကီး အမယ္ႀကီးေတြ ဘာမွ မလုပ္မရိွ အကိုင္မရိွေတာ့ ပ်င္းရိၿငိေငြ႔ၿပီး
အေပ်ာ္ရွာတဲ့အေၾကာင္းကို ရိုက္ထားတဲ့ ဇာတ္ကားတစ္ကားျဖစ္တယ္။
အဲဒီ ဇာတ္ကားထဲမွာ သေဘၤာႀကီးေပၚမွာေနတုန္းကေတာ့ အလြန္ေပ်ာ္ၾကတယ္။
ျပန္လည္ေရာက္လာလို႔ သေဘၤာကေန ဆင္းၾကတဲ့အခါမွာ အဘိုးႀကီး
အမယ္ႀကီးေတြ မ်က္ရည္စက္လက္နဲ႔ ၀မ္းနည္းပန္းနည္း ငိုယိုၾကတာကို ေတြ႔ရတယ္။

ဒါေၾကာင့္ ေလာကႀကီးမွာ ေပ်ာ္စရာရွာေပမယ့္လို႔ ေပ်ာ္စရာခ်ည္းေတြ႕တာ မဟုတ္ဘူး။
အေကာင္းထင္ၿပီးေတာ့ ရွာေပမယ့္လို႔ အေကာင္းခ်ည္းေတြ႕တာ မဟုတ္ဘူး။
ဘ၀ဆိုတာ အေကာင္းအဆိုး ေရာေနတာ၊ ေကာင္းတဲ့ အကြက္ကေလးေတြရိွတယ္။
ဒါေၾကာင့္မို႔လို႔ လူေတြဟာ ဘ၀ႀကီးမွာ ေပ်ာ္ေနၾကတာေပါ့။
ဘယ္အရာပဲျဖစ္ျဖစ္ အေကာင္းရိွသလို အဆိုးလည္းရိွတယ္။

ဘုန္းႀကီးတို႔ ဗုဒၶစာေပမွာ 'အႆာဒ' ႏွင့္ 'အာဒီန၀' ခြဲျခား ေဖာ္ျပေလ့ရိွတယ္။ ေလာကမွာ ေက်နပ္စရာ၊
ႀကိဳက္ႏွစ္သက္စရာ၊ ေပ်ာ္ရႊင္စရာ၊ စြဲမက္စရာ attractive ဆိုတာ ရိွတယ္။ အဲဒါကို 'အႆာဒ'
enjoyment လို႔ေခၚတယ္။ ဘ၀မွာ ႀကိဳက္ႏွစ္သက္စရာ ေတြရိွတယ္၊
ဘ၀ကို အေၾကာင္းျပဳျပီးေတာ့လည္း ေပ်ာ္ၾကတယ္၊ ခ်မ္းသာသုခေတြရၾကတယ္၊
အဆင္ေျပေနတဲ့ ဘ၀မွာဆိုလို႔ရိွရင္ေပ်ာ္လို႔ ရႊင္လို႔၊
ဒါဘ၀ရဲ႕ သာယာမႈကေလးေတြ႔ေပါ့ေနာ္။ ဒါကို 'အႆာဒ' လို႔ ေခၚတယ္။

အဲဒီ သာယာမႈေလးေတြဟာ ထာ၀ရလား ဆိုေတာ့ ထာ၀ရမဟုတ္ဘူး။ ခဏကေလးပဲ၊ မတည္ၿမဲဘူး၊
ယခု ေပ်ာ္ရႊြင္စရာေတြ႔ေပ့မယ့္ ေတာ္ၾကာ ေပ်ာ္ရႊင္စရာေတြ ကုန္ဆံုးသြားတာရိွတယ္။ အဲဒါက ေက်နပ္စရာ
မေကာင္းတဲ့အခ်က္ပဲ။ ဒါကုိ 'အာဒီန၀' unsatisfactioriness လို႔ေခၚတယ္။

ေလာကမွာ သတၱ၀ါေတြ ေပ်ာ္ၿပီးရင္း ေပ်ာ္ေနၾကတာ ဘ၀မွာ ေပ်ာ္စရာရိွလို႔သာ ေပ်ာ္ေနၾကတာ။
မ်က္စိက အဆင္းအာရံုေလးကို ၾကည့္ၿပီးေတာ့ ေပ်ာ္ရႊင္မႈကို ရွာၾကတယ္။ နားက သာယာတဲ့
အသံကေလးကို နားေထာင္ၿပီးေတာ့ ေပ်ာ္ရႊင္မႈကို ရွာၾကတယ္။ ႏွာေခါင္းက ေမႊးၾကိဳင္တဲ့ အနံ႔ကေလးကို
နမ္းရွဴၿပီးေတာ့ ေပ်ာ္ရႊင္မႈကို ရွာၾကတယ္။ လွ်ာက ႀကိဳက္ႏွစ္သက္တဲ့ အရသာေလးကို ခံစားၿပီးေတာ့
ေပ်ာ္ရႊင္မႈကို ရွာၾကတယ္။ ခႏၶာကိုယ္ႀကီးကလည္းပဲ သာယာတဲ့ အထိအေတြ႔ကေလးေတြကို ထိေတြ႔ၿပီးေတာ့
ေပ်ာ္ရႊင္မႈကို ရွာၾကတယ္တဲ့။ ဘ၀ကို အရင္းအႏွီးျပဳၿပီးေတာ့ ႀကိဳက္ႏွစ္သက္စရာေတြ၊
ေပ်ာ္ရႊင္စရာေတြ ရၾကတယ္။ ဒါေၾကာင့္ မို႔လို႔ ဘ၀ႀကီးကို ေပ်ာ္စရာလို႔ ျမင္တဲ့ ပုဂၢိဳလ္ေတြရိွတယ္။

တခ်ိဳကေတာ့ ဘ၀ႀကီးနဲ႔ ပတ္သက္ၿပီးအဆင္မေျပၾကဘူး၊ ေနေရးထုိင္ေရးလည္း အဆင္မေျပဘူး၊
စားေရးေသာက္ေရးလည္း အဆင္မေျပဘူး။ ဒုကၡသုခေတြ ေရာေနတဲ့ ဘ၀ႀကီးနဲ႔ပတ္သက္ၿပီးေတာ့
ေက်နပ္ႏွစ္သိမ့္မႈ မရရိွေတာ့ ဘ၀ႀကီးကေန ထြက္ေျပးခ်င္တဲ့စိတ္ေတြ ေပၚေပါက္လာၾကတယ္။
ေနာက္ဆံုးမွာ ကိုယ့္ကိုယ္ကို အဆံုးစီရင္မႈ suicide လုပ္ၿပီးေတာ့
လက္ရိွဘ၀ကေန ထြက္ေျပးသြားတဲ့ ပုဂၢိဳလ္ေတြရိွတယ္။
အဲဒီ ပုဂၢိဳလ္ေတြဟာ ဘ၀ကို ၿငီးေငြ႔စရာႀကီး၊ စိတ္ပ်က္စရာႀကီးလို႔ျမင္တယ္။
အဲဒီ အျမင္ႏွစ္မ်ဳိး ရိွရာမွာ အေကာင္းျမင္တဲ့ ပုဂၢိဳလ္ေတြကို optimist လို႔ ေခၚတယ္။
အဆိုးျမင္တဲ့ ပုဂၢိဳလ္က်ေတာ့ pessimist လို႔ေခၚတယ္။

ျမတ္စြာဘုရားရွင္ကိုယ္ေတာ္ျမတ္က ေလာကမွာ အေကာင္းခ်ည္းလည္း မဟုတ္ဘူး၊
အဆိုးခ်ည္းပဲေတာ့လည္း မဟုတ္ဘူး၊ အႆာဒ လို႔ဆိုတဲ့ သာယာစရာေတြ ႏွစ္သက္စရာေတြ
ရိွသလို အာဒီန၀ဆိုတဲ့ အျပစ္ေတြလည္းရိွတယ္။
ဒါေၾကာင့္မုိ႕လို႕ ဒီႏွစ္ခုကို ခဲြခြဲျခားျခား ကြဲကြဲျပားျပား သိျမင္တာမွ ဓမၼအျမင္လို႔ ေျပာပါတယ္။
realism ေပါ့။ ဒါေၾကာင့္မို႔ ဘ၀ကို အျမင္အမ်ိဳးမ်ိဳးနဲ႔ ၾကည့္တဲ့အခါမွာ ဘ၀အသြင္ကို ဓမၼအျမင္နဲ႔ ၾကည့္ရေအာင္။

ဓမၼအျမင္
~~~~~~
  ဓမၼ ဆိုတာ အမွန္တရားကို ေျပာတာ။
  The law of nature ေပါ့။
ဓမၼ ဆိုတဲ့ စကားလံုးက အတၱေနာ သဘာ၀ံ ဓာေရတီတိ ဓာေရတီတိ ဓေမၼာ၊ သူ႕သဘာ၀အတိုင္းသူ ျဖစ္ေနတာကို
ဓမၼ လို႔ ဒီလိုေျပာတာ။ အဲဒီ ဓမၼ ကို သိတဲ့ အျမင္ဟာ ဓမၼအျမင္ပဲ၊ ဓမၼဉာဏ္နဲ႔ အမွန္ကို သိျမင္တဲ့အခါက်မွ ဘ၀ဆိုတာ
ဘယ္လိုဟာလဲဆိုတာ သေဘာေပါက္လာမွာျဖစ္ပါတယ္။

ဘ၀ရဲ႕အသြင္
~~~~~~~~~
လူဘ၀ရဲ႕အသြင္ကို ဓမၼအျမင္နဲ႔ ၾကည့္ၾကတဲ့အခါ လူတိုင္းလူတိုင္းမွာ ကိုယ္စီဘ၀ေလးေတြရိွေနၾကတယ္။
အဲဒီ ရ,ထားတဲ့ ဘ၀ေလးေတြဟာ ဘယ္လို အေျခအေနရိွသလဲဆိုျပီး
လူတိုင္းလူတိုင္း ဆန္းစစ္ၿပီးေတာ့ ၾကည့္ၾကရမယ္။
ကိုယ္ ရ,ထားတဲ့ ဘ၀ကေလးရဲ႕ အေျခအေန ကိုယ္မသိဘူးဆိုလို႔ရိွရင္ ဒီပုဂၢိဳလ္ေအာက္ နေမာ္နမဲ့ႏိုင္တာ ဘယ္ရိွမလဲ။
ဒါေၾကာင့္ ကိုယ္ဘ၀ရဲ႕ အေျခအေနကို ကိုယ္ကိုယ္တိုင္သိေအာင္ လုပ္ရမယ္။

တြန္းပို႕ျခင္းကို ခံေနၾကရ
~~~~~~~~~~~~~~~~~
ျမတ္စြာဘုရားက ဘ၀ရဲ႕ အသြင္ကို ဓမၼရဲ႕အျမင္ျဖင့္ ၾကည့္ရႈဖို႕ ဆိုၿပီးေတာ့ နည္းလမ္းေတြ ေပးထားတယ္။
" ဥပနီယ်တိ ေလာေကာ အဓုေ၀ါ " ေလာေကာ- ေလာကႀကီးကို၊ ဥပနီယ်တိ- ဇာတိက ဇရာသို႔၊
ဇာရာက ဗ်ာဓိသုိ႔ ဗ်ာဓိက မရဏသို႔ အၿမဲတမ္းတြန္းပို႔၍ ေနပါေပေတာ့၏။
ေလာေကာ- ေလာကႀကီးဟာ၊ အဓုေ၀ါ-ဘယ္ေတာ့မွ တည္ၿငိမ္ေနတာ မရိွေပဟူ၍၊ ဘဂ၀ါ-ေရႊဘုန္းေတာ္သခင္
အရွင္ေတာ္ျမတ္ဘုရားသည္ အေ၀ါစ-ေကာင္းစြာမေသြ ေဟာၾကားေတာ္မူခဲ့ပါေပသတည္း။
(သာဓု.. သာဓု.. သာဓု.. ပါဘုရား)

ဆရာေတာ္ ေဒါက္တာနႏၵာမာလဘိ၀ံသ ၏
"ဘ၀အသြင္ကို ဓမၼအျမင္ျဖင့္ ရႈၾကည့္ျခင္း" တရားေတာ္မွ ေကာက္ႏုတ္ထားပါသည္။

သံသရာ၀ယ္၊ ေဆြခ်င္းေက်းဇူး၊ ရွိခဲ႔ဘူး ကို၊
အထူးဆပ္ရန္၊ စိတ္အားသန္ျဖင့္၊
က်င့္ရန္မွန္စြ၊ ျမတ္ဓမၼကို၊ ေ၀ငွေပ၏၊

ဓမၼမိတ္ေဆြမ်ားႏွင့္ သူငယ္ခ်င္းအေပါင္းတို႔ ကုိယ္၏က်န္းမာျခင္း စိတ္၏ခ်မ္းသာျခင္းမ်ားစြာျဖင့္ ျပည့္စံုႏိုင္ပါေစရွင္..။
မိုးတိမ္လြင္ျပင္ (Pakokku)
1.10.2013

 

ဆရာေတာ္ၾကီး၏ ပံုေတာ္အား => https://www.facebook.com/photo.php?fbid=160024920840752&set=a.109901099186468.17139.109899585853286&type=1&theater မွ ကူးယူေဖာ္ျပပါသည္။

၂၄ပစၥည္း-ပ႒ာန္းရုပ္ျပစုံ

to download in PDF file
http://www.mediafire.com/?ro47b421nb94r8f

ေဟတုပစၥေယာ = ဟိတ္ေျခာက္ပါးျဖစ္၍ ပစၥယုပၸန္တရားတို႔အား အျမစ္သဖြယ္ ေက်းဇူးျပဳတတ္ေသာ တရားလည္းေကာင္း။
(ေရေသာက္ျမစ္လွ်င္၊ ယင္းသစ္ပင္ကို၊ စည္ပင္ေစမႈ၊ ေက်းဇူးျပဳ၊ ေဟတုပစၥည္းေခၚ)

အာရမၼဏပစၥေယာ = အာ႐ံုေျခာက္ပါးျဖစ္၍ ေက်းဇူးျပဳတတ္ေသာ တရားလည္းေကာင္း။
(ေတာင္ေဝွးႀကိဳးတန္း၊ သူမစြမ္းကုိ၊ မပန္းေစရေစ၊ ထိုင္ထေစမႈ၊ ေက်းဇူးျပဳျပန္၊ အာရမၼဏေခၚ)

အဓိပတၱိပစၥေယာ = အႀကီးအမွဴးျဖစ္၍ ေက်းဇူးျပဳတတ္ေသာ တရားလည္းေကာင္း။
(စၾကာမင္းရွင္၊ အုပ္စိုးသြင္သို႔၊ ၿပိဳင္ရွင္မရိွ၊ စိုးအုပ္ဘိ၊ အဓိပတိေခၚ)

အနႏၲရပစၥေယာ = အျခားမဲ့ (တဆက္တည္း အၾကားမရိွ) ျဖစ္၍ ေက်းဇူးျပဳတတ္ေသာ တရားလည္းေကာင္း။
(စၾကာမင္းဖ်ား၊ နတ္ရြာလားေသာ္၊ သားႀကီးနန္းရ၊ ျဖစ္ရပမာ၊ ျခားရာမရိွ၊ ေက်းဇူးရိွ)

သမနႏၲရပစၥေယာ = ေကာင္းစြာ အျခားမဲ့ (တဆက္တည္း အၾကားမရိွ) ျဖစ္၍ ေက်းဇူးျပဳတတ္ေသာ တရားလည္းေကာင္း။
(စၾကာမင္းဖ်ား၊ ေတာထြက္သြားေသာ္၊ သားႀကီးနန္းရ၊ ျဖစ္ရပမာ၊ ျခားရာမရိွ၊ ေက်းဇူးရိွ)

သဟဇာတပစၥေယာ = အတူတကြ ျဖစ္၍ ေက်းဇူးျပဳတတ္ေသာ တရားလည္းေကာင္း၊
(ဆီမီးေတာက္ေသာ္၊ အလင္းေပၚသို႔၊ ထို႔တူတသီး၊ ပစၥည္းပစၥယုပၸန္၊ အတူျဖစ္ဟန္ကို)

အညမညပစၥေယာ = အခ်င္းခ်င္းအျပန္လွန္ ေက်းဇူးျပဳတတ္ေသာ တရားလည္းေကာင္း၊
(သစ္သားသံုးခြ၊ ခ်င္းခ်င္းမသို႔၊ အညမညံ၊ ျပန္လွန္သမႈ၊ ေက်းဇူးျပဳ)

နိႆယပစၥေယာ = မီွရာျဖစ္၍ ေက်းဇူးျပဳတတ္ေသာ တရားလည္းေကာင္း၊
(သစ္ပင္တည္ရာ၊ ေျမပမာလွ်င္၊ မီွရာတည္မႈ၊ ေက်းဇူးျပဳ)

ဥပနိႆယပစၥေယာ = အားႀကီးေသာ အေၾကာင္းျဖစ္၍ ေက်းဇူးျပဳတတ္ေသာ တရားလည္းေကာင္း။
(မိုးႀကီးပမာ၊ သတၱဝါေတြ၊ တည္ေနႏိုင္မႈ၊ ေက်းဇူးျပဳ၊ ဥပနိႆယေခၚ)

ပုေရဇာတပစၥေယာ = ေရွး၌ ျဖစ္ႏွင့္၍ ေက်းဇူးျပဳတတ္ေသာ တရားလည္းေကာင္း။
(ကမၻာဦးက၊ ေနႏွင့္လသို႔၊ ေရွ႔ကျဖစ္လာ၊ ေနာက္ကျဖစ္လာသည့္၊ တရားစုစု၊ ေက်းဇူးျပဳ)

ပစၧာဇာတပစၥေယာ = ေနာက္၌ျဖစ္၍ ေက်းဇူးျပဳတတ္ေသာ တရားလည္းေကာင္း။
(လင္းတငယ္ေသာ္၊ အစာေမွ်ာ္သို႔၊ ေနာက္ေပၚလာသည့္၊ ပစၥည္းတရားစု၊ ေက်းဇူူးျပဳ)

အာေသဝနပစၥေယာ = အဖန္တလဲလဲ မီွဝဲထံုအပ္သည္ျဖစ္၍ ေက်းဇူးျပဳတတ္ေသာ တရားလည္းေကာင္း။
(ေရွးေရွးထံုထား၊ နံ႔သာလားသို႔၊ ေရွ႔ဖ်ားက်မ္းဂန္၊ ေလ့လာသန္လပ္၊ ေနာက္ထပ္က်မ္းဂန္၊ အျမင္သန္သည္၊ ဧကန္အာေသဝနသေဘာတည္း။)

ကမၼပစၥေယာ = အေၾကာင္းကံျဖစ္၍ ေက်းဇူးျပဳတတ္ေသာ တရားလည္းေကာင္း။
(မ်ဳိးေစ့အလား၊ ပမာထား၍၊ ႏွစ္ပါးေသာကံ၊ အေျခခံကာ၊ ေဝဘန္သမႈ၊ ေက်းဇူးျပဳ)

ဝိပါကပစၥေယာ = အက်ဳိးျဖစ္၍ ေက်းဇူးျပဳတတ္ေသာ တရားလည္းေကာင္း။
(ခ်မ္းရိပ္နားေန၊ သြန္းေလေျပသို႔၊ ကံေနအလား၊ အျဖစ္မ်ားမႈ၊ ေက်းဇူးျပဳ)

အာဟာရပစၥေယာ = ေထာက္ပ့ံ ခိုင္ခံေစတတ္သည္ျဖစ္၍ ေက်းဇူးျပဳတတ္ေသာ တရားလည္းေကာင္း။
(အိမ္ကို က်ားကန္၊ ျဖစ္ရဟန္သို႔၊ သ႑ာန္တူစြ၊ ေထာက္ပံ့မသည့္၊ အာဟာရျဖစ္မႈ၊ ေက်းဇူးျပဳ။)

ဣၿႏၵိယပစၥေယာ = အစိုးရသည္ျဖစ္၍ ေက်းဇူးျပဳတတ္ေသာ တရားလည္းေကာင္း။
(မိမိဆိုင္ရာ၊ ကိစၥမွာလွ်င္၊ ေကာင္းစြာစိုးရ၊ ျဖစ္ရစင္စစ္၊ ပေဒသရာဇ္၊ စိုးအုပ္လွစ္သို႔)

စ်ာနပစၥေယာ = ကမၼ႒ာန္းအာ႐ံုသို႔ကပ္၍ စူးစူးစိုက္စိုက္ ႐ႈတတ္သည္၏ အျဖစ္ျဖင့္ ေက်းဇူးျပဳတတ္ေသာ တရားလည္းေကာင္း။
(သစ္ပင္ေတာင္ငူ၊ တတ္သသူသည္၊ ေအာက္သူတို႔အား၊ ၾကည့္ေျပာျငားသို႔။)

မဂၢပစၥေယာ = သံသရာမွ ထြက္ေျမာက္ေၾကာင္းနည္းလမ္းျဖစ္၍ ေက်းဇူးျပဳတတ္ေသာ တရားလည္းေကာင္း။
(ပမာကူသို႔၊ ေဆာင္ယူပို႔သို႔၊ ထို႔တူနိဗၺာန္၊ ေရာက္ေၾကာင္းမွန္ျပဳ၊ ေက်းဇူးျပဳ။)

သမၸယုတၱပစၥေယာ = ယွဥ္သည္ျဖစ္၍ ေက်းဇူးျပဳတတ္ေသာ တရားလည္းေကာင္း။
(စတုမဓူ၊ ေရာသည့္တူေပ၊ စိတ္ေစႏွစ္ပါး၊ ခြဲျခားမရ၊ ယွဥ္ၾကသမႈ၊ ေက်းဇူးျပဳ။)

ဝိပယုတၱပစၥေယာ = မယွဥ္သည္ျဖစ္၍ ေက်းဇူးျပဳတတ္ေသာ တရားလည္းေကာင္း။
(ရသေျခာက္ပါး၊ ေရာစပ္ထားသို႔၊ ျခားနားမတူ၊ ျဖစ္ဟန္မူသို႔၊ ထို႔တူမျခား၊ ေက်းဇူးျပဳ။)

အတၳိပစၥေယာ = ထင္းရွားရိွဆဲျဖစ္၍ ေက်းဇူးျပဳတတ္ေသာ တရားလည္းေကာင္း။
(ျမင့္မိုရ္ေျမႀကီး၊ ေထာက္ပ့ံနည္းသို႔၊ ပစၥည္းသတၱိ၊ ေက်းဇူးရိွ၊ အတၳိပစၥည္းေခၚ။)

နတၳိပစၥေယာ = မရိွသည္ျဖစ္၍ ေက်းဇူးျပဳတတ္ေသာ တရားလည္းေကာင္း။
(ၿငိမ္းေသေလၿပီး၊ ဆီမီးတႏၲဳ ေက်းဇူးျပဳသို႔၊ ထို႔တူမွတ္ဘိ၊ မရိွသမႈ၊ ေက်းဇူးျပဳ။)

ဝိဂတပစၥေယာ = ကင္းမဲ့ခ်ဴပ္ေပ်ာက္သည္ျဖစ္၍ ေက်းဇူးျပဳတတ္ေသာ တရားလည္းေကာင္း။
(ေနေရာင္ေပ်ာက္ကင္း၊ လေရာင္လင္းသို႔၊ ခ်ဳပ္ကင္းေလမႈ၊ ေက်းဇူးျပဳ။)

အဝိဂတပစၥေယာ = မကင္းသည္ျဖစ္၍ ေက်းဇူးျပဳတတ္ေသာ တရားလည္းေကာင္း။
(သမုဒၵရာ၊ ငါးေပ်ာ္ရာသို႔၊ မကင္းေသာအား၊ ယင္းတရားစု၊ ေက်းဇူးျပဳ။)

ဣတိ၊ ဤသို႔။ စတုဝီသတိ ပစၥယာ၊ ႏွစ္ဆယ့္ေလးပစၥည္းတို႔သည္။ မဟာပကရေဏ၊ အနႏၲနယ သမႏၲ မဟာပ႒ာန္းက်မ္းႀကီး၌။ ဌိတာ၊ တည္ကုန္သည္။ ေဟာႏၲိ၊ ျဖစ္ကုန္၏။

http://www.dhammadownload.com မွ ကူးယူေဖာ္ျပပါသည္။

အလွဴအားလုံးတို႔တြင္ တရားအလွဴသည္အၿမတ္ဆုံးျဖစ္၏။
သံသရာ၀ယ္၊ ေဆြခ်င္းေက်းဇူး၊ ရွိခဲ႔ဘူး ကို၊ အထူးဆပ္ရန္၊ စိတ္အားသန္ျဖင့္၊ က်င့္ရန္မွန္စြ၊ ျမတ္ဓမၼကို၊ ေ၀ငွေပ၏၊

Using facebook (mm)

ယေန႔ေခတ္မွာ ျပည္တြင္း၊  ျပည္ပ အမ်ားစု အသုံးျပဳေခတ္စားေနတဲ့ Facebook အေၾကာင္းကုိ ေရးသားထားတဲ့ Facebook အသုံးျပဳနည္း ဆုိတဲ့ ဆရာမ်ိဳးသူရ ေရးတဲ့ စာအုပ္ေလးပါ..။ စာအုပ္ထဲမွာ Social Website ၿဖစ္သည့္ Facebook အေၾကာင္းကို ျပည့္စုံစြာ တင္ၿပထားပါတယ္..။ Facebook အေကာက္ေဖာက္ၿခင္း၊ ဓာတ္ပုံ video မ်ားအသုံးျပဳျခင္း ထည့္သြင္းျခင္း Group ဖဲြ႔ၿခင္း စသျဖင့္ ပါရွိတဲ့ အေျခခံ စသုံးစဲြမည့္သူတုိ႔အတြက္ စာအုပ္ေကာင္းေလးပါ။ Facebook ကုိတည္ေထာင္ခဲ့တဲ့ အေမရိကန္ Programmer ၿဖစ္တဲ့ Mark Elliot Zuckerberg ပုံကိုေဖာ္ျပေပးလုိက္္ပါတယ္...။

ေလ့လာဖို႕အတြက္ ေအာက္မွ Download link ေပးေပးထားပါတယ္။
http://www.mediafire.com/view/?6n6rxp64j7bez1m

ကံ၊ ကံ၏အက်ဳိး

ဆိုးတာျပဳတာ ဆိုးတာရ၊

ေကာင္းမွ ေကာင္းစားမည္။

ဆိုးေကာင္းႏွစ္တန္ ကံစီမံ

ခံ စံၾကရမည္။

သူ႕ကိုသတ္ျဖတ္ သတ္တိုတက္

မသက္ အသက္ရွည္။

ညည္းဆဲသူက အနာမ်ား

သနား က်န္းမာမည္။

ေဒါသမီးလွ်ံ၊ အက်ည္းတန္

သည္းခံလွပသည္။

မနာလိုမွာ ေျခြရံကြာ

ၾကည္သာ ေျခရံစည္။

မေပးလွဴက မြဲျပာက်

လွဴမွ ေပါၾကြယ္သည္။

ကုသိုလ္ဆိုတာ

ေကာင္းမႈ ကုသိုလ္ဆိုတာ

စိတ္မပါလည္း လုပ္။

စိတ္ပါလည္း လုပ္။

အားရင္လည္း လုပ္။

မအားရင္လည္း လုပ္၊

ဘာေၾကာင့္လည္းဆိုေတာ့...

အိုတာလည္း မအားပဲအိုေနတာ၊

နာတာလည္း မအားပဲနာေနတာ၊

ေသခ်ိန္ၾကေတာ့လည္း...

မအားပဲေသရမွာဆိုေတာ့၊

အားကိုးစရာ တရားစြမ္းအားဟာ...

သမုဒၵရာ ၀မး္တစ္ထြာထဲကေနျပီး၊

လိမၼာပါးနပ္စြာနဲ႔

ျပဳလုပ္အားထုတ္ၾကရမွာပါ။

အမွ်ေပးေ၀တဲ့အခါ ဘာျဖစ္လုိ႔ ေၾကးစည္ တီး ၾကပါသလဲ?

ကုသုိလ္ေကာင္းမႈ ျပဳတဲ့အခါ ကုိယ့္မွာရျပီးတဲ့ ကုသိုလ္ကို အျခားသူေတြ ထပ္တူရဖုိ႔ အမွ်ေပးေ၀တယ္။
ေပးေ၀ရာမွာ ကိုယ့္ရဲ႕အသံက သိပ္မက်ယ္ဘူး။ အေ၀းကၾကားေအာင္ အက်ယ္ၾကီးေအာ္ေျပာလို႕လဲ
ပတ္၀န္းက်င္လူေတြမွာ အေႏွာင့္အယွက္ျဖစ္ဖုိ႔ ရွိပါတယ္။

ဒါေၾကာင့္ အမွ်ေပးေ၀ေနပါတယ္။ ၀မ္းေျမာက္၀မ္းသာ သာဓုအႏူေမာဒနာ ေခၚၾကပါလုိ႔
တုိက္တြန္းတဲ့အေနနဲ႕၊ အသံေပးတဲ့ အေနနဲ႕ အမွ်ေ၀ျပီးရင္ ေၾကးစည္တီးခတ္ေလ့ရွိပါတယ္။
ေၾကးစည္သံၾကားရင္လဲ ၾကားရသူ ဗုဒၶဘာသာေတြက သာဓု သာဓု သာဓုလုိ႔ အႏူေမာဒနာ ျပဳၾကပါတယ္။
အမွ်ေပးေ၀မွန္း သိရေအာင္လုိ႔ ေၾကးစည္တီး ေက်ညာျခင္း ျဖစ္ပါတယ္။
သူေတာ္ေကာင္း သူျမတ္ေလာင္းတုိ႔ေပးေ၀ေသာ ကုသိုလ္ေကာင္းမႈ၏ အဖုိ႔ကို
အကြ်ႏူ္ပ္ ၀မ္းေျမာက္၀မ္းသာ သာဓုအႏူေမာဒနာ ေခၚဆုိပါ၏။
သာဓု.. သာဓု.. သာဓု လုိ႔ အႏူေမာဒနာ ျပဳရပါမယ္။